Σάββατο 12 Μαΐου 2012

περίεργη σκια

γίνομαι σκια
για να μην βλέπω το χαρακίρι της νύχτας
ή για να το βλέπω καλύτερα
για το χατήρι της απόστασης
γίνομαι αέρας
γίνομαι ήχος από τακούνια
στο κατηφορικο πλακόστρωτο της Κανθάρου
νερατζια κάτω απ' το Ρολόϊ
μετασχηματίζομαι σε μπουγιαμπέσα στο Φάληρο
γίνομαι ήχος από σπασμένο καθρέφτη
στην παραλία της Πειραϊκης
ρόδα χωρις φρένο
στην πλατεία της Φρεατίδας
πέτρα που κυλα
στο βράχο της Δραπετσώνας
γίνομαι σκια
γίνομαι κλάμα
και γέλιο
και ξομολογιέμαι στη θάλασσα
κι απομένω γυμνος
την απόφαση αναμένοντας
με γυμνες πατούσες πάνω στα βράχια
με γυμνες τύψεις
με γυμνες ανάσες
με ολόγυμνες επιθυμίες
για το χατήρι της απόστασης
για την στυγνη αυτοδικία της νύχτας
γίνομαι σκια, που αντέχει στο φως!






6 σχόλια:

Mak. είπε...

φοβερό, φοβερό είναι και είχα να το ακούσω τόσο καιρό!

Ναύτης είπε...

καλημέρα Μακ,

είναι όντως

flash είπε...

ένα ατόφιο ποίημα
χωρίς ρίμα να ντυθεί
γυμνό
γίνεται ταξιδιώτης της νύχτας
και της ψυχής μας καημός

Πειραιωτάκι μου,
καλό ξημέρωμα :)

Ναύτης είπε...

καλημέρα Φλασάκι!

τι όμορφο αυτο που έγραψες!!!

:))))

σ'ευχαριστω!

flash είπε...

:) Καλημέρα!!!

Ναύτης είπε...

ξανακαλημέρες!

:)