περίεργη σκια

γίνομαι σκια
για να μην βλέπω το χαρακίρι της νύχτας
ή για να το βλέπω καλύτερα
για το χατήρι της απόστασης
γίνομαι αέρας
γίνομαι ήχος από τακούνια
στο κατηφορικο πλακόστρωτο της Κανθάρου
νερατζια κάτω απ' το Ρολόϊ
μετασχηματίζομαι σε μπουγιαμπέσα στο Φάληρο
γίνομαι ήχος από σπασμένο καθρέφτη
στην παραλία της Πειραϊκης
ρόδα χωρις φρένο
στην πλατεία της Φρεατίδας
πέτρα που κυλα
στο βράχο της Δραπετσώνας
γίνομαι σκια
γίνομαι κλάμα
και γέλιο
και ξομολογιέμαι στη θάλασσα
κι απομένω γυμνος
την απόφαση αναμένοντας
με γυμνες πατούσες πάνω στα βράχια
με γυμνες τύψεις
με γυμνες ανάσες
με ολόγυμνες επιθυμίες
για το χατήρι της απόστασης
για την στυγνη αυτοδικία της νύχτας
γίνομαι σκια, που αντέχει στο φως!