κυνικον (στην έμπνευσή μου)

μη μου θυμώνεις
που είμαι τόσο κυνικος
είμαι επίγονος της μνήμης
εκδικητης όσων η απόσταση σου κρύβει
βορα στου νου σου το λιοτρίβι

μη με μαλώνεις
που σταυρώνω στο χαρτι
της απουσίας μου το κουφάρι
συντρέχει λόγος την αγάπη να σου κλέψω
και κρεμασμένη στο σταυρο να τη ζηλέψω

έλα, μη βρίζεις
και με λες νωχελικο
έχω στις σόλες μου ξυράφια
και περπατάω προσεκτικα να μη σε σκίσω
μα κι αν κοπεις θα σε ματίσω

μη μου φωνάζεις,
σε ακούω κι απο 'δω
στο πίσω μέρος του μυαλου σου
φύλακας άγγελος που ξέμεινε μαζί σου
φίλα με μιά κι αποκοιμήσου

μη μου τρομάζεις
π' αραδιάζω απειλες
είναι ανώδυνη αυτη μου η τρέλλα
εκει που κρύφτηκες θα 'ρθω να σ' ανταμώσω
κι ό,τι χρωστω, θα στο πληρώσω

κι αν είσαι μόνη
μας ενώνει το φιλι
κάποιου Ιούδα τυχοδιώχτη
που αποφάσισε να μην αυτοκτονήσει
φιλια τον κόσμο να γεμίσει

μη ρωτήσει κανεις που κολλάει αυτο το τραγούδι
απλα μου άρεσε τόσο πολυ! :)

που πήγε βόλτα και δεν λέει να γυρίσει...

μα θα την σβερκώσω την άτιμη

πού θα πάει; πάλι από τη θάλασσα θα περάσει...