θέλω να γράψω μια απρόσμενη Φωνη
να σχεδιάσω στο χαρτι μια καταιγίδα
νά 'ναι τα γράμματα φτιαγμένα από αστραπή
και υστερόγραφο μια κόκκινη σφραγίδα
μία στροφη θέλω να γράψω, που να σφάζει
να μετρηθω με το θεριο, να το χαλάσω
μια Συβαρίτισσα να δω στο βράχο να σφαδάζει
και πριν προλάβει να μου πει, να προσπεράσω
θέλω τα χέρια μου να πάρουνε φωτιά
κι ό,τι έχω γράψει παρανάλωμα να γίνει
να βλαστημήσω τα καμμένα τα χαρτια
πριν τα πετάξω στου Αχέρωντα τη δίνη
θέλω να φτιάξω ένα όπλο από λυγμο
με μια λεπίδα από σώμα αναμμένο
μ'έναν αρχαίο πολεμικο αλλαλαγμο
στου νου το μάτι να τ' αφήσω καρφωμένο
μια αιτία θέλω με μελάνι να τη ντύσω
νά με μισήσει αυτη η μοίρα που με σώνει
να ταξιδέψω και το πέλαγο να βρίσω
να βρει λόγο η θάλασσα πάλι να με λυτρώνει
θα ξαπλωθω ανάσκελα στη πλάτη καρχαρία
γυμνος, με μόνο όπλο μου ένα φιλι από ψέμμα
στη μέση του Ωκεανου θα βρω την ιστορία
να σκοτωθει που ήθελε, μονάχα από μένα...
να σχεδιάσω στο χαρτι μια καταιγίδα
νά 'ναι τα γράμματα φτιαγμένα από αστραπή
και υστερόγραφο μια κόκκινη σφραγίδα
μία στροφη θέλω να γράψω, που να σφάζει
να μετρηθω με το θεριο, να το χαλάσω
μια Συβαρίτισσα να δω στο βράχο να σφαδάζει
και πριν προλάβει να μου πει, να προσπεράσω
θέλω τα χέρια μου να πάρουνε φωτιά
κι ό,τι έχω γράψει παρανάλωμα να γίνει
να βλαστημήσω τα καμμένα τα χαρτια
πριν τα πετάξω στου Αχέρωντα τη δίνη
θέλω να φτιάξω ένα όπλο από λυγμο
με μια λεπίδα από σώμα αναμμένο
μ'έναν αρχαίο πολεμικο αλλαλαγμο
στου νου το μάτι να τ' αφήσω καρφωμένο
μια αιτία θέλω με μελάνι να τη ντύσω
νά με μισήσει αυτη η μοίρα που με σώνει
να ταξιδέψω και το πέλαγο να βρίσω
να βρει λόγο η θάλασσα πάλι να με λυτρώνει
θα ξαπλωθω ανάσκελα στη πλάτη καρχαρία
γυμνος, με μόνο όπλο μου ένα φιλι από ψέμμα
στη μέση του Ωκεανου θα βρω την ιστορία
να σκοτωθει που ήθελε, μονάχα από μένα...
3 σχόλια:
τί departer λες;;
Καλό ξημέρωμα! ;)
ελπίζω να μην ήμουν αγενής με το προηγούμενο σχόλιο..
θορυβήθηκα με αυτόν τον τίτλο!
λέω ακόμα δεν ήρθε.. έχει γούστο..!
όχι ε; για την ανάρτηση ήτανε..
για το ποιήμα.. έστω, για την διάθεση...
για την γραφή σου, τον παλμό της τί να πω ε; έχεις ένα εντελώς προσωπικό στυλ.. όχι τώρα, εδώ και καιρό, από πάντα όσο σε διαβάζω το χεις.. ό,τι πιο σημαντικό έτσι κι αλλιώς, μα είναι και μοναδικής ομορφιάς τούτο εδώ! και ναι, είναι και σφραγίδα μα υστερόγραφη όχι... γιατι κάθε τι που γράφεις είναι καλύτερο από το προηγούμενο, όλο και πιο ασύλληπτο, όλο και πιο διεισδυτικό στη μέσα σου θάλασσα!!!
για αυτό και δεν θα σταματήσεις ποτέ να γράφεις :)
πάω για ύπνο λοιπόν..
δεν πίνω τώρα τον πρωινό μου καφέ, όχι :p
απόψε το παράκανα..
Καλημέρα :D
όχι φλασάκι μου,
δεν ήσουν αγενης
και ναι, ο τίτλος της ανάρτησης είναι... ;)
το έγραψα πριν δυο μήνες περίπου
σ' ευχαριστω για τα λόγια σου
και δεν το βλέπω να σταματάω το γράψιμο... άλλωστε δεν μας απομένουν και πολλα τέτοιες εποχες
ας κρατήσουμε τα λίγα και τα σπάνια πιο κοντα μας
όσο μπορούμε
καλημέρα σου!
Δημοσίευση σχολίου