departer

θέλω να γράψω μια απρόσμενη Φωνη
να σχεδιάσω στο χαρτι μια καταιγίδα
νά 'ναι τα γράμματα φτιαγμένα από αστραπή
και υστερόγραφο μια κόκκινη σφραγίδα

μία στροφη θέλω να γράψω, που να σφάζει
να μετρηθω με το θεριο, να το χαλάσω
μια Συβαρίτισσα να δω στο βράχο να σφαδάζει
και πριν προλάβει να μου πει, να προσπεράσω

θέλω τα χέρια μου να πάρουνε φωτιά
κι ό,τι έχω γράψει παρανάλωμα να γίνει
να βλαστημήσω τα καμμένα τα χαρτια
πριν τα πετάξω στου Αχέρωντα τη δίνη

θέλω να φτιάξω ένα όπλο από λυγμο
με μια λεπίδα από σώμα αναμμένο
μ'έναν αρχαίο πολεμικο αλλαλαγμο
στου νου το μάτι να τ' αφήσω καρφωμένο

μια αιτία θέλω με μελάνι να τη ντύσω
νά με μισήσει αυτη η μοίρα που με σώνει
να ταξιδέψω και το πέλαγο να βρίσω
να βρει λόγο η θάλασσα πάλι να με λυτρώνει

θα ξαπλωθω ανάσκελα στη πλάτη καρχαρία
γυμνος, με μόνο όπλο μου ένα φιλι από ψέμμα
στη μέση του Ωκεανου θα βρω την ιστορία
να σκοτωθει που ήθελε, μονάχα από μένα...

καλημέρα

πρωινη διάθεση να σου πετύχει ε;
Καλημέρα! :)

άϋπνα χέρια

δεν έχει ο δρόμος γιατρειά
κι η αρρώστια που μ' ορέγεται
κλειδια στερνα δε δίνει
η μνήμη που με έσωνε
εκει που ανασταίνεται
εκεί 'ναι που μ'αφήνει

φραγμένη η τρύπα του αυλου
κι η μουσικη που με χτυπάει,
το τύμπανο ραγίζει
σαν σύριγμα του κεραυνου
μια νότα απάνθρωπη πετάει
κι απόσταση ορίζει

άδειο βαγόνι στο σταθμο
τις ράγες που τ' απόθεσα
στ' όνειρο τις χρωστάω
γυμνες οι ρίζες της μιλιας
να τις ακούσω ξέχασα
κι εντός μου ξενυχτάω

μύδρος το άκαρπο φιλι
κι η λάμα η σαρακινη
τραγούδι δε νογάει
πιάνει και κόβει τα σχοινια
και σε πορεία γιορτινη
για το βυθο με πάει

τι κι αν με ζώσαν πάλι οι Ερυνείες
και στο λιμάνι με τραβουν οι πρόστυχες Μαινάδες
Μούσες που αυτομόλησαν με τυμπανοκρουσίες
άδεια μου χέρια, απούσες Συμπληγάδες

ανεμομαζώματα...

think twice and then make a promise

αυτο το δίδυμο, το είχα προγραμματισμένο για πριν καιρο
το πρόφτασαν εξελίξεις, μα και τότε μ' άρεσε πολυ
και τώρα πάλι καλο μου μοιάζει, καλο μας βράδυ!

θέλω

τι να πω για τ' Αερικο;
τη συνταξιδιώτισσα
 τη σύντροφο στα ταξίδια του νου
Ευχαριστω που είσαι Μαρία!

κι έτσι να παραμείνεις!

sweet rocking dreams

καλημέρα Κυριακης!

 

καλοκαιριάζει, ας αλλάξουμε πορεία

τρία κομμάτια από ταινίες ενος αγαπημένου σκηνοθέτη
που ανεξαρτήτως γούστου είναι ευφυής και ανατρεπτικος

enjoy!

μια σταγόνα

μη με ρωτας για της γιορτης
τα στόρια τα κλεισμένα
για τα τραγούδια πού 'σκισα
τα αδικοχαμένα

μη με κοιτας στο μέτωπο
που μ' έχει σημαδέψει
της λήθης η δαγκωματια
της θύμησης η σκέψη

μονάχα ρώτα με για ποιον
απόψε τραγουδάω
για ποιό φεγγάρι δίδυμο
μεθω, παραπατάω
γιατί 'ναι η νύχτα πιο φτωχη
κι οι θάλασσες πιο μόνες
για μιά αλαβάστρινη ψυχη
ραγίσαν κι οι εικόνες

μη με ρωτήσεις που πονω
ποια άγκυρα με σώνει
και ποια φωνη απόστολου
το νου μου χαρακώνει

και μην κοιτάς που ξαγρυπνω
σ' ένα χορο επάνω
σε μιας καρδιας τ' αντίδωρο
στον φίλο που τον χάνω

μονάχα ρώτα με για ποιον
απόψε θα μεθύσω
και ποιό φεγγάρι δίδυμο
θα βγω να ξαναχτίσω
κι ας είναι η νύχτα πιο φτωχη
κι η θάλασσα πιο μόνη
μιά αλαβάστρινη ψυχη
κάθεται στο τιμόνι

στον ωκεανό που πήρα

μια στάλα από μένα

καλό του ταξίδι....

καληνύχτα

αφιέρωμα

θα ξεφύγω λίγο από τα γνωστα του κομμάτια
και θα ανεβάσουμε μερικα από τα πιο "άγνωστα" ιδιαίτερα αγαπημένα όμως...

καλη ακρόαση σε εμας καλο ταξίδι σε κείνον

"καλα ταξίδια μάτια μου,
στις θάλασσες του κόσμου"

"Ένα καράβι που σαλπάρησε
είναι η σκέψη μου και πάει,
καιρός ποτέ δεν τη μπατάρισε,
σ' όλα τα πέλαγα γυρνάει"

καλο ταξίδι Δημήτρη...

καλο ταξίδι σου φίλε

και πιες και κέρνα ένα ποτήρι

είχα πει πως δεν θα ξαναδημοσίευα άλλα δικα μου

αλλα αυτο πάρτο για σένα...

"δικαίωση"

θέλω στο κύμμα να ανάψω μια φωτια
θέλω να κόψω ένα πανι και να πετάξω
να κοιμηθω σε ένα στρώμα από σπαθια
να βρω μια τρύπα στην καρδια και να το σκάσω

θέλω να πιω ένα βαρέλι με κρασι
μια στάλα ήλιο να γευτω και να μεθύσω
ν' αντιπαλέψω τον καιρο που μισει
κι αν η αλήθεια κουραστει να μην ξυπνήσω

θέλω ένα ψέμα να κερδίσω μια ζαρια
θέλω να βρω μιαν αστραπη και να την κλέψω
να ξεκληρήσω ένα στρατο με μια ματια
να αιμοραγήσω το φιλι, να το στερέψω

θέλω να τάξω σε μια κόλαση νερο
να ξεριζώσω του παράδεισου τα δέντρα
να πω -κατάλαβα και πια δεν απορω,
που εκει στο μέρος της καρδιας έχω μια πέτρα

θέλω να σπάσω σε κομμάτια μια κραυγη
να τη χωρέσω σε μια σφαίρα απο φιλντίσι
να σημαδέψω της αγάπης τ' αρραγη
κι όπως θα σκάει στο ψαχνο να τα γκρεμίσει

θέλω υπόλογος να είμαι για το φόνο
να δικαστω από τρελλους και μεθυσμένους
μια κομπανία ισοβιτών να στελεχώνω
να δικαιώσω αυτης της γης τους κολασμένους....

prisoner of the Road

μαγικό τραγούδι και video
απ το αγαπημένο μου Αερικο!
να είσαι πάντα καλα Καπετάνισσα!

ξεχνιέμαι

"Mάσκα δεν έχω να γυρνώ
στο καρναβάλι ετούτο
μόνο μια απόχη να τρυγώ
της θάλασσας την πονηριά
και της σιωπής τον πλούτο."

smooth

Χρόνια πολλά
μ'ένα κομμάτι από τα λίγα σύγχρονα που έγιναν αμέσως κλασσικα!

no other way

in the mood

"όλες οι αναμνήσεις είναι ίχνη από δάκρυα" 

2046

μεθυσμένο καράβι

αυτο το καράβι το έψαχνα καιρο
αφιερωμένο λοιπον
διανύω περίοδο ψυχικης απουσίας...
χωρις έμπνευση
αλλα θα περάσει κι αυτο
:)

αφιέρωση

για τη Μακ :)


επίσης πρέπει να πω
ότι ξαναρχίζουμε τις αφιερώσεις
και τ' αφιερώματα
κοπιάστε... :)

τι καιρος κι αυτός...

Ιστορία

το κομμάτι που περιμένω δεν έχει έρθει ακόμη
αλλα μια και ξεκινήσαμε, ας ακούσουμε ένα αγαπημένο κομμάτι
ακούγεται στην ταινία της Βερτμίλλερ, "Ιστορία Ερωτα και Αναρχίας"
όποιος δεν την έχει δει, να το κάνει!

υπάρχουν πάρα πολλες και πιο "εύηχες" εκτελέσεις
μα ώς γνωστον προτιμω δια βίου τα αυθεντικα

και οι στίχοι: Canzone arrabbiata - Το τραγούδι της οργής

Τραγουδώ για τους δυστυχισμένους,
για μένα τραγουδώ.
Τραγουδώ για τούτο το φεγγάρι με οργή, κόντρα σε σένα
κόντρα σ' αυτούς που πλούσιοι είναι και δεν το ξέρουν,
κόντρα σ' αυτούς που την αλήθεια λεκιάζουν.

Περπατώ και τραγουδώ για την οργή που με πνίγει.

Συλλογιέμαι τόσο κόσμο που στο σκοτάδι ζει,
μέσα στης πόλης τη μοναξιά.
Τις χίμαιρες των ανθρώπων συλλογιέμαι,
κι όλα αυτά τα λόγια τα χιλιοειπωμένα.

Τραγουδώ για τους δυστυχισμένους,
για μένα τραγουδώ.
Τραγουδώ για τούτο το φεγγάρι με οργή, κόντρα σε σένα.
Τραγουδώ για 'κείνον τον ήλιο που θα 'ρθει,
που θ' ανατείλει, που θα βασιλέψει.

Για τις χίμαιρες, για την οργή που με πνίγει τραγουδώ.

(Μετάφραση: Χριστιάννα Λούπα) από: Palmografos.com

δεν μου πήγαινε...

είναι μέρες τώρα που μάζεψα το υλικο που είχα στα δύο μπλόγκς
το επόμενο στάδιο θα ήταν η οριστικη αποκαθήλωσή τους
κι εντάξει, το ενυδρείο έχει τερματίσει το ταξίδι του
και έχει ήδη κλείσει
όμως η μουσικη...
στάθηκα  προχθες και φυλλομέτραγα όλες τις αναρτήσεις
απ' τον Αύγουστο του 2010
μία μία...
τα σχόλια
τις απαντήσεις
είδα το πόσο αμελής υπήρξα
στο να απαντάω σε πολλα απ' τα μηνύματά σας...
συγγχωρέστε με...

κι έφτασα στο τώρα
ή στο χθές καλύτερα

το μουσικο δελφίνι δεν υφίσταται πια
όμως η ανάγκη για επικοινωνία μέσα απ τη μουσικη
με όλους εσας που είστε, άλλοι περισσότερο κι άλλοι λιγότερο,
το παρεάκι της ψυχης μου
υφίσταται δρυμία και ανεξάντλητη...

είπα να διαγράψω όλες τις αναρτήσεις
και να ξεκινήσω σε μια "φρέσκια" σελίδα
δεν πήγαινε το χέρι μου...

αδυναμία;
ίσως
ματαιοδοξία;
όχι
ένας περίεργος ψυχικος φετιχισμος;
μπορει...

σημασία, για μένα τουλάχιστον,
έχει πως θα συνεχίζουμε να μιλάμε μέσα από εδω
και μέσα απ τη μουσικη

για τα επίσημα εγκαίνια,
περιμένω ένα συγκεκριμένο κομμάτι... :)

σας χαιρετω λοιπον και πάλι
δεν μου πήγαινε η καρδια...
κι όπως καλα γνωρίζεται
εκείνη κάνει κουμάντο...

πείτε με ανόητο συναισθηματικο
μα ό,τι κι όποιος κι αν πει
η πίστη μου στο συναίσθημα
ήταν και θα παραμείνει
η μοναδικη μου, ίσως, δύναμη ;)

καλο Πάσχα να έχουμε!