Πειραϊκη τα χάδια σου, τα χρυσαφιά μαλλιά σου
Σαββάτο μου πες μ αγαπάς, Σαββάτο σε χωρίζω
Την Κυριακη σ αναζητω, κι όλα σου τα χαρίζω
Μέρη χωρίς μιαν αγκαλια
Μέρες χωρις αιτία
Στο Πειραια σε λάτρεψα
Σ έχασα στην πορεία
Ακτη Μιαούλη κέρασες γλυκόπικρο κεράσι
Κι η ρουφηξιά σου στο λαιμο ακόμη να περάσει
Πέμπτη σ ένα ρακάδικο, Παρασκευή στο τραίνο
Το κόκκινο φουστάνι σου κοιτω και δεν χορταίνω
Λιμάνι δίχως θάλασσα
Πλοίο χωρίς πυξίδα
Στον Πειραιά σε λάτρεψα
Μου φυγες στη Χαλκίδα
Πασσαλιμάνι έκλαψες, ξάπλωσες στην Καστέλλα
Και στο Χατζηκυριάκειο ξεχάστηκες στην τρέλλα
Την Τρίτη βρήκα δύναμη να φύγω να σ αφήσω
Τετάρτη το μετάνοιωσα κι έκανα πάλι πίσω
Μαντήλι με μονόγραμμα
Ίδιο και για τους δύο
Στον Πειραιά σε λάτρεψα
Στον Πειραιά αντίο
αυτο ας είναι το πρώτο λοιπον
γραμμένο πριν ενάμιση χρόνο
και είπαμε ε; με το μαλακο τα σχόλια...
υ.γ. ανοίγω πάλι τα σχόλια ανωνύμων για όσους δυσκολεύονται να συνδεθουν καμμια φορα.
εννοείται φυσικα πως σχόλια με προσωπικες αιχμες δεν πρόκειται να δημοσιευτουν...
.
10 σχόλια:
Λες ότι τα έγραψες πάνω σε ρυθμό. Ήταν κάποιος δικός σου ρυθμός ή σε κάποιου τραγουδιού ρυθμό;
Τον θυμάσαι ακόμα;
Πριν εναμιση χρονο ε?
στον πειραια θα επιστρεφεις συνεχεια!
Ανώνυμε,
δεν ήταν δικος μου
δεν σκαμπάζω από μουσικη...
πάνω σε κάποιο ρεμπέτικο τό'γραψα
στον Πειραια συννέφιασε
κάπως έτσι...
Μακ,
Πειραια ήμουν, είμαι και θα παραμείνω...
η ευχη μου
κι η κατάρα μου
και μην ρωτήσεις γιατι...
:)
Τα ολιγοσύλλαβα τετράστιχα πατάνε καλά, στα μεγάλα "περισσεύουν" οι τρίτοι και τέταρτοι στίχοι, αν θέλουμε να ακολουθήσουμε πιστά αυτόν τον ρυθμό
Δεν χρειάζεται να ξέρει κάποιος από μουσική για να γεννήσει μια μελωδία στο μυαλό του.
Καλή συνέχεια
δεν έχεις άδικο Ανώνυμε,
τώρα είναι καλύτερα;
;-)
Όχι :)
Τώρα χρειάζεται αφαίρεση των τεσσάρων τελευταίων στίχων από τα οκτάστιχα
Σιγοτραγούδα το με τον Μπιθικώτση. Αστον να λεει τα δικά του και λέγε εσύ τα δικά σου :)
ουφ...
δεν κάνω τίποτε
θα το λέω με το δικο μου τρόπο
:)
lol
Να το τραγουδάς όπως σου αρέσει!
Αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία από το να καλουπώνεσαι,
άλλωστε κανείς δεν θα τραγουδίσει αυτούς τους στίχους πάνω στη συγκεκριμένη μουσική
Στην πραγματικότητα αναζητείται ρυθμός! Αυτό είναι το καλό.
Το πάντρεμα ρυθμού με στίχο είναι ζόρι. Σωστό το ουφ... (ξέρεις πόσες φορές τα έχω παρατήσει στη μέση;)
Σε καληνυχτίζω τώρα γιατί έχω ένα άλλο ζόρι να τελειώσω και με περιμένει. Τα λέμε
χμ....
Ανώνυμε, ρυθμοστιχοσκαρώνεις βλέπω ε; να σε έχω υπό την υποψίαν μου...
καλο σου βράδυ
Δημοσίευση σχολίου