χάρισμα καλημέρας

σαν άγριο κύμα που διψάει γι αμμουδια
σαν περιβόλι του βυθου με μπλε κοράλια
καθάριο γέλιο χαρισμένο από παιδια
σαν εκκλησια με αναμμένα μανουάλια

σαν ραψωδία από ύστατη φωτια
σαν χρυσαφένια πινελια σε μπλε μετάξι
ήλιος τρελλος που ανατέλλει απ το Νοτια
σα μυστικο πού'χει με βράχο συνταιριάξει

κλείσε τα μάτια κι ονειρέψου συλλαβες
ψηφίδες άλικες από φιλι και αίμα
κορμι φτιαγμένο απ αρχαίες συνταγες
πόσο σε λάτρεψε η ψυχη μ'ένα της βλέμμα

σαν αδυσώπητος κι αδέκαστος κριτής
σα μια ρομφαία από θύελλα κι αλήθεια
του πληγωμένου παραδείσου εκδικητης
σαν τιμωρος που ξεριζώνει παραμύθια

σαν πολεμόχαρος κι ανέμελος χορος
σαν ανυπότακτη κραυγη σε μάχης στρώμα
καρπός φυγης που γρατζουνάει όσο τον τρως
σα μαχαιρια πειρατικη σε άγιο σώμα

κλείσε τ'αυτια κι άκουσε πάλι μουσικες
νότες ασίκικες από φιλι και αίμα
κορμι φτιαγμένο απ αρχαίες συνταγες
πόσο ελάτρεψε η καρδια ένα σου γνέμα

κι από το σώμα μου σαν άστρα

παιδιά δικά σου ανάσες βγάζουν...

.