για τα ταξίδια που θά'ρθουν

μην κρύβεσαι
δεν μπορεις
όπου και να κρυφτεις
θα σε προδώσει το άρωμά σου
κι αν ακόμη μείνεις ακίνητη
φορώντας τη γη κατάσαρκα
και σε σκεπάσει ο καιρος
με φύκια και αγριόχορτα
θα σε βρω
με την πυξίδα
που εσυ μού'χεις χαρίσει
κείνη, που μου την απίθωσες στο χέρι
χωρις καλα καλα να καταλάβεις τι μου χάριζες
μια πυξίδα τρελλή
που μονάχα εγω μπορω να διαβάζω
μην κρύβεσαι
δεν ξέρει σύνορα
ούτε φράγματα ο νους
θα σε βρω
ακόμη κι αν βυθιστεις σε άβυσσο
θα σε προδώσουν οι φυσσαλίδες
που σκάζοντας στην επιφάνεια
θα λευτερώσουνε τ'άρωμα του κέδρου
και το αέρινο φιλι απ την ανάσα σου
θα σ' αποκαλύψω
αποδοσμένη στη υπόσταση του κρύσταλλου
της καθαρης ματιας
και του φιλιου του μεσονυχτιού
μην κρύβεσαι
η πολύβουη οχλαγωγη του πλήθους
δεν μπορει να σε κρύψει
τα τραγούδια που κάνουν τα βήματά σου
πάνω στους δρόμους και τα πεζοδρόμια
φτάνουν στ αυτια μου πάντα αναλοίωτα
ψίθυροι από περάσματα
αποτυπώματα στις γωνίες
κλωστες πιασμένες στους λερωμένους θάμνους των πεζόδρομων
ίχνη απο φιλια
σήματα από καπνο και σπίρτο
μην κρύβεσαι
άσε την ιστορία να σ'αποκαλύψει
με αργες νωχελικες κινήσεις
σηκώνεται η αυλαία
μπροστα, αντι για κοινο,
ένας καθρέφτης
στο πάλκο της σκηνης μια πυξίδα
δεν έχεις να φοβηθεις τίποτε
κι αν δεν με βλέπεις
κοίταξε καλύτερα
πιο βαθεια
ξέρεις που έχω εγω κρυφτει
πού μ'έκρυψες
δεν ξέρεις;

κι αυτο ταξίδι

και τ'άλλα που θα γίνουν

κι όσα έγιναν

καλημέρα!