σσσσσσστ.....

μίλα!
γιατι όσο σωπαίνεις
στενεύει η πύλη
κι ο δρόμος
να βγεις απ την λανθάνουσα ευδαιμονία
γινεται δύσβατος
κι όσο περνάει ο καιρός
δεν φτάνουν
τα όσα οι άλλοι ποθουν
ό,τι σε καίει δεν βρίσκει αποδέκτες
τα θέλω των άλλων
είναι εύκολοι στόχοι
παιδικες καρικατούρες σε λούνα παρκ
κι ένας ένας που πετυχαίνεις
εφήμερη επιτυχία
σε φέρνει πιο κοντα στο έπαθλο
και κερδίζεις
προθήκες γεμάτες
λούτρινες λαμπερες απομιμήσεις
που θα τις αντάλλασες σε μια στιγμη
μ'ένα κατσιασμένο αρκούδι
χαρισμένο ένα μεθυσμένο βράδυ σε κάποιο υπόγειο
και τα μάτια χάνουν τη λάμψη τους
και τα φιλια την υγρη τους υπόσταση
ανάμνηση ύποπτη
της ίδιας σου της ευαισθησίας
κι εγω θυμώνω
στη σπατάλη
στην περισπούδαστη συλλογη περιστατικων
μίλα!
όσο η φωνη βγαίνει από μέσα
αντι για όσα σου χαρίστηκαν
θα μπορούσες να έχεις αυτα που σου αξίζουν
αυτα που θεώρησες απλα
κι εύκολα
αντι γι αυτα που αναπηδουν
σαν χελιδονόψαρα στο κατάστρωμα
θα μπορούσες να περιφανεύεσαι
για τα σημάδια
που σου προκάλεσαν
όσα ως το μεδούλι σε τραυμάτισαν
για κείνα που θα σε συντροφεύουν πάντα
όσο έχεις ματιά
κοίταξε!
μίλα και κοίταξε
όσο υπάρχουν αυτια
που μπορουν να σε ακούσουν
και μάτια
που ξέρουν να σε δουν
που μέσα τους μπορεις να δεις την αλήθεια
κοίταξε
αν δεν μπορεις, κοίταξε μέσα σου πρώτα
μίλα με τη δικη σου αλήθεια
τα ταξίδια μας από κει ξεκινάνε
κι εκει θα καταλήξουν μοιραία
δεν φτάνει μόνο ν'ακους
μίλα!
κοίταξε!
γιατι χωρις φωνη
χωρις ματιά
αυτο το ταξίδι
το ωραιότερο απ όλα
θα το κάνεις μόνος σου....

μίλα μου...

εκει θα είμαι, έτσι κι αλλιως

αλλα, μίλα μου

.