Κυριακή 1 Ιουλίου 2012

αποκάλυψις

πίσω απ' το βράχο
κρύβεται σμέρνα
τ' όστρακο φτύνει μαργαριτάρι
μικρη η πύλη, δεν θα σε πάρει
σκύψε και πέρνα

κάτω απ' τη μάσκα
παλιο σημάδι
είναι κρυμμένος ο θησαυρος
άρρωστος ήλιος, πολυ μικρος
έλα το βράδυ

βαθεια στο κύτος
φορτίο ξένο
πίσω απ' την πόρτα καρφι, φιλι,
αυτη τη νύχτα, που ήρθαν πολλοι
δεν περιμένω

μέσα στο στήθος
πέτρα κι αγκάθι
πληγη, που κρύβει αγγέλου στάχτη
φορτώνω πάλι στου νου τ' αδράχτι
δικα μου πάθη

όσο το κρύβεις
τόσο φουντώνει
ψάχνει η φωτια μιαν αφορμη
βρίσκει προσάναμα άγιο κορμι
και το λυτρώνει



5 σχόλια:

Summertime Blues είπε...

πολύ ωραίο.
γιατί, όμως λέει
δεν περιμένω;
καλημέρα.

Ναύτης είπε...

προφανως γιατι μιλάει για κάποια συγκεκριμένη νύχτα...

καλησπέρα Blues!

:)

Summertime Blues είπε...

είναι πολύ ωραίο.
και στο "το λυτρώνει", ανάσα!

~reflection~ είπε...

Έλα το βράδυ..........



κι Έρχεται
παντα με πληγες
τεκμήρια πως Εζησε
στην πρωτη γραμμή των εκστρατειών του ποιηματος
και της Ζωής!........

Ναύτης είπε...

καθρέφτισμά μου...

:))