τότε κι εγω

ε, τότε ναι

τυχαία...

ξεκίνησα να πέσω
μα μάτωσα στο δρόμο...

καληνύχτα

changing course...

άλλες μουσικες

αγαπημένες

καλο ξημέρωμα

summer sun

go and welcome the sun

no need for rainy seasons

summertime falls like an avalance

lighting souls up

reminding

rewinding

reclaiming

what is rightfully its heritance

what Spring kept alive

what Winter gave up

what Autumn will reclaim at the end...

παλιο λιμάνι

χαϊδεύω τα σκουριασμένα κανόνια

χαϊδεύω τα κουπια

να ζωντανέψει το κορμι μου

και ν' αποφασίσει...

καλημέρα!

του τσιγάρου

τα δυο πρώτα

από το αγαπημένο Αερικο

το τρίτο τυχαίο...

καλησπέρα

δεν χωράω στην ύλη ρε παιδια...

Αφιέρωμα #3

δεν χρειάζονται σχόλια...

και για κλείσιμο...

α, κι όταν λέει "για τα φτωχα τα νειάτα μου"
ο ποιητής εννοει για κείνα που περάσαν...

καλο βράδυ λαθρεπιβάτες! :)

Αφιέρωμα στον κινηματογράφο #2

ας πάμε στα πιο σύγχρονα

πολυαγαπημένο...

από μια συγκλονιστικη ταινία
ένα εξ' ίσου όμοιο τραγούδι

κι από μια λίγο παλιότερη ταινία
το ομώνυμο τραγούδι
Δήμητρα Γαλάνη σε μουσικη Ελένης Καραϊνδρου

Αφιέρωμα στον Ελληνικο κινηματογάφο

κι επειδη που λέτε, που δεν λέτε δηλαδη, αλλα λέμε,
έχουμε καιρο να κάνουμε αφιέρωμα, ορίστε τι θα παίζουμε αυτο το Σ/Κ... ;)


αρχικα, ας παινέψουμε το σπίτι μας...

εχμ... παρομοίως...
η σκηνη είναι τραβηγμένη απέναντι απ το σπίτι μου...

και φυσικα...
και κλασσικα...
άλλη μια Πειραιώτισσα έτσι για να κλείσουμε... ;)

ο Ολυμπιακος στο κρεββάτι
με χαλάει λίγο... αλλα ας είναι
στη Μελίνα όλα θα τα συγχωρούσα... :))

μια ζωη, μια στιγμη

καλησπέρα λαθρεπιβάτες!

afloat...

no maps
the compass's stopped
showing northwest
the sweat a pest
the hourglass dropped
no gaps
the watch is broken
showing the time
don't mind the crime
it will be forgotten

sinking ship

farewell my sinking ship
sleep well in glorious turf
your bed is far too deep
you'll miss the waves you surf

farewell my rocking boat
your body is full of bullet holes
the sea! such perfect coat
the garden of unwanted souls

farewell my heart of wood
your anchor drags you in peril
dressed up in summer mood
a mermaid, grim and sterile

το κομμάτι το έγραψα από μια ατάκα

χαζεύοντας μια ταινια

το τραγούδι το βρήκα μετα

ψάχνοντας μουσικη επένδυση

Γιάννης Σκαρίμπας, «Έτι δέομαι σου»

Κύριε, είμαι ένας άθεος! Και είμαι αδερφός
του χαρτοπαίχτη, του μπεκρή. Και σάρκα έχω και αίμα.
Κι όπως εχώρισες εσύ τα σκότη από το φως
έτσι χωρίζω κι αγαπώ-απ΄ το σωστό-το ψέμα.
Το κρίμα θέλω! Είν' όμορφη η αμαρτία. Πολύ
εσύ με θέλησες αγνόν-δεν είμαι, οι άλλοι, οι άλλοι,
οι εκπεσμένοι, οι αμαρτωλοί. Οι μούργοι-κι είν' πολλοί-
τι τάχα λεν; κι είναι αδερφοί. Τι ξέρουν; Κι είν 'μεγάλοι.
Και είμαι, Κύριε, άθεος. Και το κακό αγαπώ.
Κι εμέ μ' αρέσει η ζαβολιά, η γυναίκα του κοντά μου,
τόσο, που ακόμα το φονιά-ανάγκη να το πω;-
τον έχεις κάμει όμοιον μου κι οστό απ' τα οστά μου.
Κι είμ' άθεος! Καρδίας συ που ετάζεις και νεφρούς,
πρόσεχε: αγαπώ πολύ τα «πλήθη αμαρτιών μου».
Συ που νεφέλας ανιστάς και ξαναζείς νεκρούς,
-στ' άνθισμα είμαι των παθών-τα αίσχη πλήθυνόν μου

 

απο μια καταχώρηση στο Ποείν

summer with an autumn mood...

αποκάλυψις

πίσω απ' το βράχο
κρύβεται σμέρνα
τ' όστρακο φτύνει μαργαριτάρι
μικρη η πύλη, δεν θα σε πάρει
σκύψε και πέρνα

κάτω απ' τη μάσκα
παλιο σημάδι
είναι κρυμμένος ο θησαυρος
άρρωστος ήλιος, πολυ μικρος
έλα το βράδυ

βαθεια στο κύτος
φορτίο ξένο
πίσω απ' την πόρτα καρφι, φιλι,
αυτη τη νύχτα, που ήρθαν πολλοι
δεν περιμένω

μέσα στο στήθος
πέτρα κι αγκάθι
πληγη, που κρύβει αγγέλου στάχτη
φορτώνω πάλι στου νου τ' αδράχτι
δικα μου πάθη

όσο το κρύβεις
τόσο φουντώνει
ψάχνει η φωτια μιαν αφορμη
βρίσκει προσάναμα άγιο κορμι
και το λυτρώνει