through the years

ένα αγαπημένο αλλα και άγνωστο για πολλούς τραγούδι
αφιερωμένο στο μουσικο δελφίνι
που μας ταξιδεύει
καλη χρονια να έχει κι αυτο! :)


.

καλημέρα

βιαστικες μέρες

ανήσυχες νύχτες

εξουσία της μνήμης

απουσία και παρουσία

ουσία

μετασχηματισμος

έμπνευση

σκέψη

αίσθηση...

Χρόνια Πολλα!!!

Χριστουγεννα! ας πάμε σε πιο χαρούμενες μουσικες... :)

σπάνιο!

όποιος δεν χαμογελάσει (τουλάχιστον)

είναι άΜουσος και άΡυθμος ;)

χρόνια πολλα!

(έπεται συνέχεια)

αφιερώσεις

ευχαριστω!


το δεύτερο από μένα a capella για να σφάζει πιό βαθια... ;)

να ξέρεις,
το φιλι
όπως κι η αγάπη
κι ο έρωτας
ή το ταβλι
θέλει δύο... ;)
παραδώσου!

καλημέρα

για κάποιο λόγο

αυτο το τραγούδι με ταξιδευει όμορφα

και τό'χω ανάγκη... :)

κι ακόμη το κάνω....

αμετανόητος...

σσσσσστ....

πως να με κάνουν να τον δω

τον ήλιο μ'άλλα μάτια;

υστερόγραφο

Να εμπιστεύεσαι τον άνθρωπο που μπορεί να δει 3 πράγματα σε σένα:
Τη ΘΛΙΨΗ πίσω από το χαμόγελο σου....
την ΑΓΑΠΗ πίσω από το θυμό σου....
το ΝΟΗΜΑ πίσω από τη σιωπή σου....

ένα καφέ της κυριακής

ένα τελευταίο πριν τη στροφη

καλο μας βράδυ!

μα δεν χωράω στην ύλη

Κι αν είναι από το είναι μου
κι απ΄ την καρδιά που το 'πα
να γίνει η αγάπη προσευχή
και στάχτη το κακό


.

μια στον αφρο, μια στον βυθο

χωρις λόγια

Big Log

My love is in league
with the freeway
Its passion will ride
as the cities fly by
And the taillights dissolve
in the coming of night
And the questions in
thousands take flight

My love is the miles
and the waiting
The eyes that just stare
and a glance at the clock
And the secret that burns
and the pain that won't stop
And it's fuel is the years

Leading me on (leading me on)
leading me down the road
Driving me on (driving me on)
driving me down the road

My love is exceeding the limit
Red-eyed and fevered
with the hum of the miles
Distance and longing
my thoughts do collide
Should I rest for a
while on the side?

Your love is cradled in knowing
eyes in the mirror
still expecting they'll come
Sensing too well
when the journey is done
there is no turning back, no
There is no turning back
on the road

My love is in league
with the freeway
Oh, the freeway
and the coming of night time
My love, my love
is in league with the freeway


.

δυο κι η αιτία...

I want to rest my case

oh yes, I want to rest my soul

oh love, you ruthless, restless beast

break me relentlessly apart

but bless me back again to whole...

.

αύριο

...θα είμαι πάλι εκει
και για άλλη μια φορα
θα θέλω το ίδιο πολυ
να είσαι μαζι μου...

ξέρω, τα έχω ξαναπαίξει όλα

μα ποιος αρνείται την ομορφια τους;

παρεμβολη...

θα συνεχίσουμε με rock
αλλα μας ήρθε στο "σταθμο"
μια ειδικη αφιέρωση
από τον resident DJ
οπότε...

my little one

you have my love

for eternity

rock again!

τρία μεγάλα βραδυνα

καληνύχτα!

.

της βροχης #2

have you ever...?

if not, then you must...

and if you cannot pray, then let me sing to you...

it's all in the rain
even though I know
you love the Sun...

της βροχης #1

είναι το μοναδικο φυσικο φαινόμενο

που μπορει να λειτουργήσει τόσο αντιφατικα!

και ως γνωστον, πολυ μ'αρέσουν τα αντίθετα...

η επόμενη ανάρτηση θα είναι η άλλη της όψη :)

αφιερωμένα σ'ό,τι αγαπώ

ειδικα το τελευταίο!

επιστροφη

μετα από ταξίδι
ας ταξιδέψουμε λίγο
με νέες απόψεις
ελληνικη μουσικη
με όνειρα
νέα παιδια
κι ένα παλιος
να τους κάνει παρέα
enjoy...

όποιος δεν ανατριχιάσει με το παρακάτω...
να κάνει μια γερη βουτια στο ενυδρείο
το κρύο νερο θα τον συνεφέρει... :)
δεν είναι η φωνη, είναι το πάθος γαμώτο!
ας κοιτάμε πιο πολυ την ουσία...!

αφιερωμένα στον resident DJ του μαγαζιου

που έδωσε και το έναυσμα...

καλο μας βράδυ!

indeed I am

I'm gonna light a candle, put champagne on ice
If one time ain't enough, well, we'll just have to do it twice
I done made myself a will, called my next to kin
'Cause I'm gonna love you over and over and again and again

blues times

ταξιδέψτε....

δεν είναι και δύσκολο
με τέτοιο κομμάτι
είναι το τελευταίο κομμάτι
που παίζεται στην ταινία
ο Πιανίστας
την ξαναείδα χθες
περίεργη διάθεση απόψε...

αφιερωμένα!

κι ας ξεκινήσουμε απο εκει που μείναμε...

εξαιρετικο κι επίκαιρο
τώρα ένα που οφείλω ως διόρθωση
τελικα δεν ήταν εκείνη
είναι αυτη που περνάει...

ναι αυτη ήταν
κι ένα για τους άντρες
λίγοι αλλα καλοι... :)

Goal!
τώρα το τελευταίο είναι από ένα αγαπημένο μου γκρουπ
ξέρω ότι ο resident DJ του μαγαζιου έχει αντίρρηση
αλλα ας ήταν εδω να επιλέξει... :p

αυτα προς το παρον...
enjoy!

κι εκει που....

...είχα μια περίεργη διάθεση
άκουσα το παρακάτω...

αφιερωμένο

ομολογω

τέσσερεις κυρίες

γνωστα αλλα ποτε εξερεταία...

ρέστα,

κι ένα και δυό και τρία...

.

καληνύχτα!

καλο ξημέρωμα!

κι εγω σου τό' πα!

πως εσυ φταις

που μου τους έμαθες...

;)

τι; κι εσυ;

κοίτα, εγω,

άν επιτρέπεις,

στ' αφιερώνω

για να το βλέπεις...

ποια;

επειδη το ζήτησες

αλλα δεν το άκουσες

δικό σου...

ναυαγος

τρυφερα αφιερωμένο

με λίγη μελαγχολία

αλλα και πολλη αγάπη

χωρις λόγια

fine and mellow

στο 2:04 μπαίνει ο Lester

μονάχα δείτε πως τον κοιτάζει

με τη βία κρατιέται

έτσι είναι ο έρωτας...

έτσι κι η μουσικη

όταν τη νιώθεις στα κύτταρά σου

τρία ΜΕΓΑΛΑ κομματια....

όλα σε ένα συναίσθημα

όλα ένα...

έβρεξε;

πρώτη βροχη...
πότε θα φιληθούμε;
σ'ανοιχτες ταράτσες
στο φάρο
στο μώλο με τα παροπλισμένα
κάτω απ τους φοίνικες της πλατείας
στην Aegean δεξια
στην πόρτα του σπιτιου σου
στη δικη μου
έξω από τα everest
μεσάνυχτα
καταμεσήμερο
ξημέρωμα...
κι ας βρέχει
ή μάλλον
καλύτερα να βρέχει

τι με πιάνει με τη βροχη...;

ό,τι και να λες, εμένα μου αρέσει το Φιθνόπωρο

guilty as charged Mary Lou, you're a heartbreaker!

any objection Mary Lou?

oh, thanks for the first! :)

3 more points...

smiles

and believe it or not

there are still more

and more

and more...

3 points

and more to come...

καληνύχτα...

το βλέμα σου
ζωγραφίζει με φως
χαμόγελο
που αναβοσβύνει στο φεγγίτη...

καληνύχτα guzel... ;)

ένας Μάγος (?)

I put three spells on you!

all for you

the last one

especially...

ε ναι, θα νικήσουμε

Στιχοι-Μουσικη-Πρωτη ερμηνεια Νικολας Ασιμος
Απο την παρανομη κασετα 000006 "η ζαβολια"

Στιχοι
Αποκομμένος απ' όλους κι απ' όλα
σε μαγεμένη τροχιά
πήρα το δρόμο να φύγω μα ήρθα
τίποτα δε μ' ακουμπά
στον παράξενο μου χρόνο

Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
να σ' αγκαλιάσω να μ' αγκαλιάσεις
να ξεγελιέσαι να ξεγελιέμαι
να σ'αγαπήσω να μ'αγαπήσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι
Σα ζευγαρώνουν δυο βεγγαλικά
μοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικά
στων προσώπων μας τις ζάρες

Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες
δίχως καβάντζα καμιά
ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχτας
και η ψυχή μου πηδά
στου απέραντου τη ψύχρα

Θες ν' αγγίξεις την αλήθεια
για βγες απ' έξω απ' τη συνήθεια
σύρε κι έλα να με λούσεις
κι ας είμαι της καθαρευούσης
να σ' αγαπήσω να μ' αγαπήσεις
έστω για λίγο για τοσοδούλι
Δρεπανηφόρα άρματα περνάν
στις τσιμεντουπόλεις του θανάτου το συμβάν
ασυγκίνητο σ' αφήνει

Σου ξαναδίνω το είναι μου τώρα
θωρακισμένε καιρέ
με μια σκληρή παγερή τρυφεράδα
σε πλησιάζω ,μωρέ
μ' αυταπάτες πια δεν έχω

Ξέρουμε πως είναι ψέμα
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
δες θα φτιάχνουμε στιχάκια
να περπατάν σαν καβουράκια
πλάγια κι ακριβά τα χάδια
φως αχνό μες στα σκοτάδια
Μ' ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώ
στο μαγκανοπήγαδο της ήττας μου περνώ
Venceremos, Venceremos

εγω το έχω για ένα

από τα πιο ευαίσθητα, τρυφερα

αλλα και Δυνατά κομμάτια!

και της κουβέντας...

δικο μου

κάηκε ο Αύγουστος...

.

καλημέρα

impressions

στην αρχη...

...και στο τέλος,

ενδιάμεσα

είμαστε εμεις

καληνύχτα σου...

κλείνω τα μάτια
δεν έχω άλλο να πω
τώρα μόνο θ'ακούω...

καλη εβδομάδα!

κι ένα και δυό....

καλημέρα σου!

δύο διασκευες

καλημέρα σου!

δύο διασκευες

από ένα απ'τα αγαπημένα

συγκροτήματα

απόλαυση...

διψάω

και σαν, και για...

καλημέρα! (βραδυνα κατάλοιπα)

ένα σπάνιο μουσικο ταξίδι
αφιερωμένο σε κάποιους
που έφυγαν για το μεγάλο ταξίδι
και σε κείνους που μείναν να φυλάνε την Πύλη

Στίχοι: Λουδοβίκος των Ανωγείων
Μουσική: Λουδοβίκος των Ανωγείων
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας & Λουδοβίκος των Ανωγείων & Νίκος Παπάζογλου Φωνητικά - Β φωνές: Γιώργος Χριστιανάκης ( Τερτσέτο )


Θεσσαλονίκη Αθήνα μέσα στο Ντεσεβώ
ο κόσμος ο δικός μου μέσα στο θόρυβο
στην άσφαλτο λακούβες τρύπες στον ουρανό
και πώς να συμβιβάσω το νου με το κενό.

Συνάντησα το Νιόνιο μ' αρχαίο φορτηγό
όνειρα να φορτώνει από τον Όλυμπο
του Μπακιρτζή τ' αμόνι άκουσα να χτυπά
της Νίκης τα σπασμένα να φτιάχνει τα φτερά.

Φυλάει ο Λεωνίδας μα όλοι προσπερνούν
στην πύλη με την άμμο βιάζονται να βρεθούν
είδα τον Γκαϊφύλλια σ' ατέλειωτη εκδρομή
να τρώει το κασέρι με το ξερό ψωμί.

Το κόκκινο φουλάρι μ' ένα μπλουτζίν παλιό
να στέκει με την πλάτη στην εθνική οδό
κι ο ασημένιος άνδρας με τη βαριά φωνή
της μοναξιάς τη δόξα βρίζοντας να υμνεί.

Ρασούλης ο ακροβάτης με τη λευκή στολή
έχει στα δυο του χέρια νότο κι ανατολή
φυλάει ο Λεωνίδας μα όλοι προσπερνούν
στην πύλη με την άμμο βιάζονται να βρεθούν.

ποιος νοιάζεται για τα συνηθισμένα;

περίεργες φωνες

αλλα... τόσο εξαιρετικα
αισθαντικες
από χθες βράδυ
στις χαρίζω... :)

yes it is!

όταν το έβαλα λίγο δυνατα
τα τζιτζίκια τρελλάθηκαν!

καλημέρα

άλλο έψαχνα
κι έπεσα πάνω του...
είπα να μην το αφήσω
δεν ξέρω γιατι
μ'έχει πιάσει μια ρομαντικη διάθεση...
σε καλο μας...

so, let it rain!

χθες βράδυ το άκουγα
δεν έβρεξε

καλοκαιρινη ραστώνη....

αυτα παθαίνω όταν ώρες ώρες...
μεσημέρι με τα τζιτζίκια
να μου παίρνουν τ' αυτια
σ' ένα παραθαλάσσιο του κορινθιακου
καφες, τσιγάρο, ζέστη...
περίεργο καλοκαίρι...
μου λείπεις

τελικα...

αφιερωμένο

"...You know me I like to dream a lot
of this and that and what is not
And finally I figured out what was what
it was the power of the heart
The power of the heart..."

.

prima

da te

what, Louis, what?

dreams & reality

δύο κι ένα

ονειρεύομαι σαν τον καραγκιόζη,
με λένε αέρα,
και μπαινοβγαίνω απ το φούρνο στην κατάψυξη...

τα λόγια είναι άλογα,

πιο γρήγορα απ' το νου...

χρειάζονται σχόλια;

μπορει και ναι...

αλλα ποιος θα τα γράψει;

όταν κοπάζει ο θόρυβος...

video/επεξεργασία από το Αερικο μας :)

Bασισμένο στο ποίημα του Τίτου Πατρίκιου
" Οταν κοπάζει ο θόρυβος"

Για το ψωμί το δίκιο την αλήθεια, ίσως και να μη φτάνει μια ζωή.

Μα τη ζωή μου την ένιωσα ζωή μες στον αγώνα, αδέλφια.

Και για να μάθω να μιλώ, όταν ο τρόμος τα στόματα βουβαίνει

Να μάθω να ανορθώνομαι, όταν θεριεύει ο θάνατος


Για να μπορώ τα ίδια τα λάθη μας να αντέχω

πόσες αδυναμίες έπρεπε να κατανικήσω,

με πόσες πρέπει κάθε στιγμή να αντιπαλεύω.

Όμως μονάχα τούτη την αδυναμία, συγχωρήστε μου,

όταν κοπάζει ο θόρυβος και μένω μοναχός με ένα μου αγαπημένο πρόσωπο

για την αγάπη του που ολόκληρος διψάω δεν μπορώ ν' αγωνιστώ.

Αν την επιδιώξω τη χάνω.

Αν τη διεκδικήσω τη σκοτώνω.

Αδέλφια μου συγχωρήστε με, μα η αγάπη που πιο βαθιά γυρεύω,

πρέπει να μου δοθεί μονάχη.

με άλλη διάθεση...

για να έχουμε ν'ακούμε...

καλό σ/κ σε όλους!

χωρις σχόλια...

play it again Sam...

μικρο αλλα μεγάλο

did you ever wonder

why we had to run for shelter

when the promise of a brave new world

unfurled beneath a clear blue sky?

τίποτε άλλο!

So close, no matter how far

Couldn't be much more from the heart

Forever trusting who we are

and nothing else matters

Never opened myself this way

Life is ours, we live it our way

All these words I don't just say

and nothing else matters

Trust I seek and I find in you

Every day for us something new

Open mind for a different view

and nothing else matters

never cared for what they do

never cared for what they know

but I know

So close, no matter how far

Couldn't be much more from the heart

Forever trusting who we are

and nothing else matters

never cared for what they do

never cared for what they know

but I know

Never opened myself this way

Life is ours, we live it our way

All these words I don't just say

Trust I seek and I find in you

Every day for us, something new

Open mind for a different view

and nothing else matters

never cared for what they say

never cared for games they play

never cared for what they do

never cared for what they know

and I know

So close, no matter how far

Couldn't be much more from the heart

Forever trusting who we are

No, nothing else matters

περασμένα μεσάνυχτα, κι όχι μόνο

τι παιχνίδι...

καλο ξημέρωμα!

.

πρωινες απορίες

Together we stand, divided we fall

.

strange mood tonight...

in the mood...

αφιερωμένα!

τρεις νύχτες μαγικες...

είθε να ζήσουμε πολλες!

καλημέρα

κι αν δεν μπορείτε

μην νοιάζεστε

θα την βρω μονάχος μου

μέσα μου, ή εκτός μου

αφιερωμένο

πες!

πές μου τ'αληθινό σου όνομα...

σ'όλα τα ονόματα που σ'έχω φωνάξει

δεν μ'ακούς

γι αυτο

πές το μου

δεν είναι ακόμη αργα...

.

πώς;

.

τρεις καλησπέρες, ντίβες...

αφι-ερωμένες...

.

τρεις διαφορετικες καλημέρες

ή και καληνύχτες....

.

δεν τελειώσαμε ακόμη...

αφιερωμένα

καλημέρα και σύνέχεια...

.

καλημερα με rock διάθεση

κι άλλο καλοκαίρι...

καλοκαιρι

καλημέρα

τρια όνειρα

.

ανεμοδούρι

ανεμομαζώνω
έχω στα μάτια μια τρέλλα καρφωμένη
και μια λογικη
σημάδια
από σαρακινα δίκοπα
γρατζουνιες στις παλάμες
απ' τ' άγαρμπα αγγαλιάσματα
κι απ τις φωτιες
πυρογραφίες
στο πίσω μέρος του μυαλου
κι ένα μικρο φυλαχτο
στ' απάγγιο του πουκάμισου
κατάσαρκα
κόψιμο
κι ευλογία
κατάρα άκαιρη
στο μούσκιο τραγουδιων
μήπως και μαλακώσει
κι η φωνη
γεμάτη παράταιρες νότες
ανεμοσκορπίζω
στο ανάστροφο μιας άμπωτης
με δέκα μικρούς προδότες έρωτες
να κατηφορίζουν
των κυμάτων τους αρμυροχειμάρρους
εν μέσω χορου
φυσαλίδες υποβρύχιες
και πευκοβελόνες
και μαργαριτάρια
στεφανωμένα στρείδια
με φύκια και ιππόκαμπους
κι αρώματα
από ζεστη αμμουδια
κι από φιλι
εκει που κάτι πεύκα
ακουμπούσανε τη θάλασσα
ανεμομαζώνω
ανεμοσκορπίζω
κι αν
ακόμη στον ίδιο όρμο βολοδέρνω
είναι που τα πανια
τα χάρισα
φέρτα μαζί σου
ή πέτα τα στη Μάνα
μονάχα διάλεξε
γιατι ανεμομαζώνω

κι ανεμοσκορπίζομαι...

Μέσα μου βαθιές αναπνοές.
Του Κολόμβου ξύπνησαν οι ναύτες.
Όλες τις ρουκέτες τώρα καφ' τες
και μαρκόνη στείλε το S.O.S.

.

καλημέρα

το τρίτο φιλι

δεν είχα παιδικούς έρωτες
μεγάλωσα στο περιθώριο της συνείδησης
χωρις όνειρα
ψάχνοντάς τα στις αόρατες λεπτομέρειες
ο έρωτας ήταν ονειρώξεις καλοκαιρινες
ένοχα αγγίγματα
σε ταράτσες
και σε δρομάκια σκιασμένα
απ τις παιδικες αμφιβολίες
δεν είχα συμμετοχη
όταν οι άλλοι έκαναν
εγω κοιτούσα
κι έβλεπα
δεν έχω παιδικα παράσημα
εξόν κι αν τέτοια λογίζονται τα σημάδια
στα πονεμένα γόνατα
στις παλάμες
που αντιστάθηκαν στα πεσίματα
και στα μάτια
που είδαν τα παιδικα είδωλα
ν'απομυθοποιούνται
δεν είχα παιδικα όνειρα
το πρώτο μου φιλι
το πήρα ένα βράδυ Κυριακης
σ'ένα σκοτεινο υπόγειο
πάνω σε λερα σεντόνια
που μύριζαν γλυκερο πατσουλι
και κλεισούρα
και δεν ήμουν εκει
ποτέ δεν ήμουν εκει
ήμουν παντου
διασκορπισμένος αέρας
πάντα αέρας
ώσπου βούτηξα στα νερα ένα βράδυ
μονάχος
(νόμιζα)
δεν είχα όνειρα παιδικα
το δεύτερο φιλι
το πήρα ένα βράδυ που νόμιζα πως βούτηξα μονάχος
κι ήτανε θαλασσινο
μύριζε ιώδιο
και φύκια
φάρμακο
κι έπειτα
σαν ν'άνοιξαν τα μάτια
και τ'αυτια
και ήρθανε τα όνειρα
τα παιδικα
φορώντας σκισμένα πουκάμισα
και λερωμένα παντελονάκια
και τα είδα
πρωινα φαντάσματα
να περπατάνε στις προκυμαίες
και πάλι
ζούσα στο περιθώριο
της αίσθησης
απ τις κατοπινες ερωτικες μου περιπλανήσεις
κι απέκτησα ιστορία
και μνήμη
μεγάλωσα στο περιθώριο
μπαινόβγαινα στην πραγματικότητα
σαν κλέφτης
αναζητώντας
ψάχνοντας
εκει που οι άλλοι πετούσαν τ'άχρηστα
κι έμαθα
να παραμένω στο καρτέρι
μέχρι να έρθει εκείνη η στιγμη
μέχρι να ανοίξει τ'όστρακο
και να φανει το μαργαριτάρι το πολύτιμο
δεν είχα παιδικα όνειρα
κι έτσι
τους κατοπινους έρωτές μου
τους έζησα α-καπέλα
μη μου θυμώνεις
δεν είναι γνώση αυτο το "ξέρω"
συναίσθηση είναι μονάχα
συναίσθηση...

καλημέρα.

Είναι κάτι στιγμές,

σα μικρές πινελιές

ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει,

λείπουν λίγα ακριβά

των χρωμάτων νερά,

για να δώσουν του τόπου τη γνώση.

.

όταν...

...κάνω όμορφες σκέψεις
όμορφες είναι κι οι μουσικες που έρχονται
να σου κάνουν παρέα...
καλο βράδυ!

καλο ξημέρωμα

άγκυρες και μουσικες

από τι είναι φτιαγμένα αυτα τα δεσμα;
σπάγγοι, που μοιάζουν με κάβους πλεγμένους από ινδικο κανάβι
κλώστες, που μοιάζουν εύθραυστες σαν τρίχες από μετάξι,
κι είναι ακατάβλητες σαν μισινέζες που δολώνουν πειρατες
κυνηγώντας σκυλόψαρα
από τι είναι καμωμένες αυτες οι αλυσίδες;
ούτε βάρος έχουν, μήτε σκουρια πιάνουν πάνω τους
στο τάνισμα ήχος δεν ακούγεται από μέταλο που τρίβεται
δεν στενάζουν απ το βάρος της άγκυρας
πλεγμένες από ξωτικα κι από νεράϊδες
από δέσμες φωτος γαλάζιου
από πίστη
από αντοχη
από λόγια που κοιμούνται νωχελικα
στις υποβρύχιες αμμουδιες
μα που ξυπνουν κάθε που η απόσταση μεγαλώνει
από τι είναι φτιαγμένο το τραγούδι;

κι αν φαίνεται μισοτελειωμένο

είναι που δεν τελειώνει ποτε

καλημέρα!

καλημέρα!

να τα τραγουδάω μπορω
περαστικα τους

η ανάσα βαθεια
μέσα στα πνευμόνια μου
να καίει
με μια φωτια ατελέσφορη
χωρις εκπνοη
κι αν ανασάνω
θα βγάλω φωτια
χωρις φωνη
οι λέξεις
θα σχηματιστουν με φλόγες
θα κάψουν χείλια
γλώσσα
οισοφάγο
που να μην μπορω να μιλήσω πια
μα κι αν μείνω έτσι
αμίλητος
με έκδηλα τα σημεία της σιωπης
ποιος θα νοιαστει;
ποιος θα τολμήσει;
ποιος θα κολαστει στις φωτιες για χάρη μου;
βαθεια η ανάσα
με μια περίτεχνη φιγούρα
μαζεύει ο χρόνος τα σύνεργα
λεπτοδείκτες
ελατήρια
φώσφορο
στιγμες και στίγματα
δεν έχει εδω θάλασσα να κολυμπήσω
η τελευταία πιστη σειρήνα
απέστρεψε τα μάτια της
νηνεμία...

περίεργη διάθεση....

δεν μπορω να μεθύσω

αν δεν πιω απ τα χείλια σου...

καλό μήνα!

όνειρο...

αναδρομη...

ήταν όμορφη
στ'αλήθεια όμορφη
φορώντας χρώματα
όπως ροζ, έντονο μπλε και πράσινο
ήταν όμορφη
βρεθήκαμε κάποτε γυμνοι
στις άκριες των πεύκων
δίπλα στους βράχους
μυρίζοντας αρμυρίκια και θάλασσα
ήταν όμορφη
κι είχε στα μαλλιά της ένα στάχυ
πού'στεκε εκει σαν σημάδι χρησμού
πού'πρεπε το δίχως άλλο να προσέξω
στάσου
στάσου ν'αφουγκραστεις απ'το κοχύλι
τα βήματα της σκέψης σου
στάσου κι αφουγκράσου
πριν αγγίξεις την καρδια της
τέλειωσαν οι παλιες ελπίδες
ήταν όμορφη
και της είπα
"μην κρατας τα χέρια σου
έτσι δεμένα
λευτέρωσέ τα!
να πετάξουνε ανάλαφρα
και μη νοιάζεσαι πώς
ξέρουν εκείνα
να πετάξουνε εκει,
που το φεγγάρι του Αύγουστου
άγγιξε το θαλασσινο ορίζοντα
κι όταν γυρίσουνε
κι όταν σου χτενίσουν τα μαλλια απ τις βελόνες
κι όταν γυρίσουν
κρατώντας τα κομμάτια απ τ'αγάλματα
τότε,
σπάσε το γυαλι του καφρέφτη σου
τότε θα βλέπεις
τότε θα μάθεις τους χρησμους
εκείνους
που γι'άλλους γράφτηκαν
άλλοι τους λεν
κι αφήνουν ξέσκεπη
τη λιγοστη προδικασμένη αγάπη σου για μένα"
ήταν όμορφη...

.

καλη Ανάσταση

καλη Ανάσταση να έχουμε!

κι όσοι μακρυα είναι από κείνους π'αγαπάνε

πρόσκαιρα, ή και όχι

να πιστέψουνε

πως δεν γνωρίζει σύνορα

ούτε και μίλια η Αγάπη

Εκείνος που πρώτος θυσιάστηκε γι αυτη

είναι αίωνες τώρα

η επιβεβαίωση!

.

μεσημεριανες αφιερώσεις...

πάλι έχω ένα παιδευτικο...

αλλα πού θα μου πάει... ;)

intermezzo...

με βοηθάει να μαζεύω το μυαλο μου

σε όσα έχουν σημασία

θα επανέλθω με τα παράγωγα

καλο απομεσήμερο...

χάρισμα καλημέρας

σαν άγριο κύμα που διψάει γι αμμουδια
σαν περιβόλι του βυθου με μπλε κοράλια
καθάριο γέλιο χαρισμένο από παιδια
σαν εκκλησια με αναμμένα μανουάλια

σαν ραψωδία από ύστατη φωτια
σαν χρυσαφένια πινελια σε μπλε μετάξι
ήλιος τρελλος που ανατέλλει απ το Νοτια
σα μυστικο πού'χει με βράχο συνταιριάξει

κλείσε τα μάτια κι ονειρέψου συλλαβες
ψηφίδες άλικες από φιλι και αίμα
κορμι φτιαγμένο απ αρχαίες συνταγες
πόσο σε λάτρεψε η ψυχη μ'ένα της βλέμμα

σαν αδυσώπητος κι αδέκαστος κριτής
σα μια ρομφαία από θύελλα κι αλήθεια
του πληγωμένου παραδείσου εκδικητης
σαν τιμωρος που ξεριζώνει παραμύθια

σαν πολεμόχαρος κι ανέμελος χορος
σαν ανυπότακτη κραυγη σε μάχης στρώμα
καρπός φυγης που γρατζουνάει όσο τον τρως
σα μαχαιρια πειρατικη σε άγιο σώμα

κλείσε τ'αυτια κι άκουσε πάλι μουσικες
νότες ασίκικες από φιλι και αίμα
κορμι φτιαγμένο απ αρχαίες συνταγες
πόσο ελάτρεψε η καρδια ένα σου γνέμα

κι από το σώμα μου σαν άστρα

παιδιά δικά σου ανάσες βγάζουν...

.

ποιο;

Ένα τραγούδι από τον δίσκο του Θανάση Παπακωνσταντίνου
που έχει τον τίτλο "Samanos" με τον Διονύση Σαββόπουλο.

Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Μουσική: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Διονύσης Σαββόπουλος

Αυτό που μέσα μου ψάχνει κοιτάσματα,
αυτό που μέσα μου χτίζει κελιά,
αυτό που γλιστρά σαν φίδι και χάνεται,
αυτό που κλέβει απ' τους θεούς τη φωτιά...

Αυτό που αφήνεται σαν φύλλο στον άνεμο,
αυτό που βουλιάζει βαρύ σαν οργή,
αυτό που δροσίζεται απ' την αύρα του σύμπαντος,
που κοιμάται σαν γέρος και ξυπνά σαν παιδί...

Αυτό που γεννήθηκε πριν χρόνια αμνημόνευτα,
αυτό που σκιάζει του νου τις αυλές,
αυτό που γίνεται στάχυα την άνοιξη
και το χειμώνα άδειες χελιδονοφωλιές...

Αυτό που ματώνει τη μύτη του παίζοντας,
αυτό που σαν σκόνη αιωρείται στο φως,
αυτό που διαλέγει τις μέρες που θα 'ρθουνε,
που την ίδια ώρα είναι φίλος κι εχθρός...

Αυτό που μιλά και μιλιά δεν ακούγεται,
αυτό που σωπαίνει και μου παίρνει τ' αυτιά,
αυτό που γλυκά το ταΐζω παινέματα,
που τα βάζει στη γλώσσα του και τα φτύνει μετά...

Αυτό που με ξέρει σαν κάλπικο νόμισμα,
αυτό που δεν ξέρω να περιγράψω σωστά,
αυτό που δεν ξέρεις ούτε συ που μ' αγάπησες...
αυτό μου ζητάει να τραγουδήσω ξανά

είναι κι αυτο

αλλα είναι και τ'άλλο

που το ξέρεις καλα

υποθέσεις...

ας πούμε

ότι δεν ξεχωρίζεις

ας κάνουμε μια υπόθεση

ότι δεν είσαι φτιαγμένη

από υλικα που αντέχουν τις φωτιες

ας θεωρησουμε

πως είσαι άδεια

πως δεν έχεις να πεις

να δεις

ας πούμε πάλι

πως φωνη δεν έχεις

ας πούμε ότι στην έκλεψαν

παιδι ακόμη οι νεράϊδες

ας θεωρήσουμε

πως όταν κλαις

δεν είναι θάλασσα αυτο που κυλάει

λέω να κάνουμε και μια υπόθεση

πως δεν σ' αγαπουν τα παιδια

ότι η βροχη

περνάει μέσα απ τα μαλλια σου

σαν υδράργυρος

δίχως να τα χρωματίζει

μ' αρώματα

ας πιστέψουμε

πως είσαι ο άγνωστος Χ

στις απίθανες εξισώσεις της νύχτας

και πως δεν είσαι

ο μυστικος πολλαπλασιαστής

του χαμόγελού μου

ας παραδεχτούμε

πως δεν φτάνει ένα χάδι σου

κι ούτε μια απλη καθημερινη ερώτηση

για να ξεσκουριάσει χορδες

ας πούμε

πως τ'όνομα σου

δεν σημαίνει φως

πως δεν είναι γαλάζιο αυτο που βλέπω

με τα κουρασμένα μάτια μου

ας κάνουμε την παραδοχη

πως στο βυθο του στήθους σου

το σκληρο όστρακο

δεν φτιάχτηκε να προστατεύει

μια καρδια από σύννεφο και θαλασσινο νερο

κι ας πούμε πως όλα αυτα τα πιστεύω

πως οι πολλες βουτιες

φύραναν το μυαλο του δύτη

πως όλα είναι μια αντανάκλαση

ένα παραλλήρημα ενος μπερδεμένου μυαλου

πως δεν είσαι

ούτε νερο, ούτε φωτια

πως δεν είσαι

ούτε γη, ούτε αέρας

κι ας τα πιστέψω πάλι

κι ας κλείσω και μάτια, κι αυτια, και μύτη

κι ας κόψω τη γλώσσα

κι ας ντύσω τα χέρια με τα γάντια της σιωπης

κι ας πάψω να μιλάω

κάνω υπόθεση

κι έπειτα

αμέσως

σα να λευτερώνεται με μιας

κείνο το πέμπτο στοιχείο

με τα πέντε γράμματα

σαν πέντε πόδια φλεγόμενα

κι έτσι λεύτερο

θεριο ανήμερο

ρομαφαιοφόρος νικητης

σαρώνει τα πάντα

και θρονιάζεται

μ ένα άλικο χαμόγελο υποχθόνιο

στον πλωριο του θρόνο

βγάζοντας πορεία!

...κι ας υποθέσουμε

πως κάποτε είχα χάρτες...

καλο μεσημέρι!

πρελούδιο

το κυρίως θέμα, αργότερα :)

για τα ταξίδια που θά'ρθουν

μην κρύβεσαι
δεν μπορεις
όπου και να κρυφτεις
θα σε προδώσει το άρωμά σου
κι αν ακόμη μείνεις ακίνητη
φορώντας τη γη κατάσαρκα
και σε σκεπάσει ο καιρος
με φύκια και αγριόχορτα
θα σε βρω
με την πυξίδα
που εσυ μού'χεις χαρίσει
κείνη, που μου την απίθωσες στο χέρι
χωρις καλα καλα να καταλάβεις τι μου χάριζες
μια πυξίδα τρελλή
που μονάχα εγω μπορω να διαβάζω
μην κρύβεσαι
δεν ξέρει σύνορα
ούτε φράγματα ο νους
θα σε βρω
ακόμη κι αν βυθιστεις σε άβυσσο
θα σε προδώσουν οι φυσσαλίδες
που σκάζοντας στην επιφάνεια
θα λευτερώσουνε τ'άρωμα του κέδρου
και το αέρινο φιλι απ την ανάσα σου
θα σ' αποκαλύψω
αποδοσμένη στη υπόσταση του κρύσταλλου
της καθαρης ματιας
και του φιλιου του μεσονυχτιού
μην κρύβεσαι
η πολύβουη οχλαγωγη του πλήθους
δεν μπορει να σε κρύψει
τα τραγούδια που κάνουν τα βήματά σου
πάνω στους δρόμους και τα πεζοδρόμια
φτάνουν στ αυτια μου πάντα αναλοίωτα
ψίθυροι από περάσματα
αποτυπώματα στις γωνίες
κλωστες πιασμένες στους λερωμένους θάμνους των πεζόδρομων
ίχνη απο φιλια
σήματα από καπνο και σπίρτο
μην κρύβεσαι
άσε την ιστορία να σ'αποκαλύψει
με αργες νωχελικες κινήσεις
σηκώνεται η αυλαία
μπροστα, αντι για κοινο,
ένας καθρέφτης
στο πάλκο της σκηνης μια πυξίδα
δεν έχεις να φοβηθεις τίποτε
κι αν δεν με βλέπεις
κοίταξε καλύτερα
πιο βαθεια
ξέρεις που έχω εγω κρυφτει
πού μ'έκρυψες
δεν ξέρεις;

κι αυτο ταξίδι

και τ'άλλα που θα γίνουν

κι όσα έγιναν

καλημέρα!

διάλλειμα για μικρο ταξίδι...

αφιερωμένο

"Bring It On"

This garden that I built for you

That you sit in now and yearn

I will never leave it, dear

I could not bear to return

And find it all untended

With the trees all bended low

This garden is our home, dear

And I got nowhere else to go

So bring it on

Bring it on

Every little tear

Bring it on

Every useless fear

Bring it on

All your shattered dreams

And I'll scatter them into the sea

Into the sea

The geraniums on your window sill

The carnations, dear, and the daffodil

Well, they're ordinary flowers

But they long for the light of your touch

And of your trembling will

Ah, you're trembling still

And I am trembling too

To be perfectly honest I don't know

Quite what else to do

So bring it on

Bring it on

Every neglected dream

Bring it on

Every little scheme

Bring it on

Every little fear

And I'll make them disappear

So bring it on, bring it on

Bring it on

Every little thing

Bring it on

Every tiny fear

Bring it on

Every shattered dream

And I'll scatter them into the sea

μη φύγει κανεις...

επιστρέφω αργότερα

.

σσσσσσστ.....

μίλα!
γιατι όσο σωπαίνεις
στενεύει η πύλη
κι ο δρόμος
να βγεις απ την λανθάνουσα ευδαιμονία
γινεται δύσβατος
κι όσο περνάει ο καιρός
δεν φτάνουν
τα όσα οι άλλοι ποθουν
ό,τι σε καίει δεν βρίσκει αποδέκτες
τα θέλω των άλλων
είναι εύκολοι στόχοι
παιδικες καρικατούρες σε λούνα παρκ
κι ένας ένας που πετυχαίνεις
εφήμερη επιτυχία
σε φέρνει πιο κοντα στο έπαθλο
και κερδίζεις
προθήκες γεμάτες
λούτρινες λαμπερες απομιμήσεις
που θα τις αντάλλασες σε μια στιγμη
μ'ένα κατσιασμένο αρκούδι
χαρισμένο ένα μεθυσμένο βράδυ σε κάποιο υπόγειο
και τα μάτια χάνουν τη λάμψη τους
και τα φιλια την υγρη τους υπόσταση
ανάμνηση ύποπτη
της ίδιας σου της ευαισθησίας
κι εγω θυμώνω
στη σπατάλη
στην περισπούδαστη συλλογη περιστατικων
μίλα!
όσο η φωνη βγαίνει από μέσα
αντι για όσα σου χαρίστηκαν
θα μπορούσες να έχεις αυτα που σου αξίζουν
αυτα που θεώρησες απλα
κι εύκολα
αντι γι αυτα που αναπηδουν
σαν χελιδονόψαρα στο κατάστρωμα
θα μπορούσες να περιφανεύεσαι
για τα σημάδια
που σου προκάλεσαν
όσα ως το μεδούλι σε τραυμάτισαν
για κείνα που θα σε συντροφεύουν πάντα
όσο έχεις ματιά
κοίταξε!
μίλα και κοίταξε
όσο υπάρχουν αυτια
που μπορουν να σε ακούσουν
και μάτια
που ξέρουν να σε δουν
που μέσα τους μπορεις να δεις την αλήθεια
κοίταξε
αν δεν μπορεις, κοίταξε μέσα σου πρώτα
μίλα με τη δικη σου αλήθεια
τα ταξίδια μας από κει ξεκινάνε
κι εκει θα καταλήξουν μοιραία
δεν φτάνει μόνο ν'ακους
μίλα!
κοίταξε!
γιατι χωρις φωνη
χωρις ματιά
αυτο το ταξίδι
το ωραιότερο απ όλα
θα το κάνεις μόνος σου....

μίλα μου...

εκει θα είμαι, έτσι κι αλλιως

αλλα, μίλα μου

.

καλο ξημέρωμα!

ν'αγαπάς απλόχερα...
έτσι έμαθα
τό'μαθα μονάχος
και χωρις κανεις να μου το διδάξει
κάποιοι μου τό'δειξαν
κάποιοι άλλοι μου τό'κρυψαν
κάποιοι με μπέρδεψαν
κάπου εκει ανάμεσα στο ναι και το όχι
έψαξα
μα δεν βρήκα "ίσως" στο ν'αγαπας
μονάχα φόβο
Άγιο Φόβο
κι έτσι πρέπει
γυρνάω πίσω και διαβάζω το σημείωμα
πού χε στείλει κείνη η φίλη πού'χω χάσει
και ταξιδεύω μια πίσω
μια μπροστα....
κι ότι και να βάζω στη παλάτζα
πάλι το ζύγι στα ίδια πέφτει
ν'αγαπάς απλόχερα
κι αν είσαι τυχερος,
κι έτσι να σ'αγαπάνε...

πάντα υπάρχει τρόπος...

τρόποι...

καληνύχτα!

τό'βαλα μόνος το αντι-τραγούδι... :)

.

all we have...

Oh my mama told me
'Cause she say she learned the hard way
She say she wanna spare the children
She say don't give or sell your soul away
'Cause all that you have is your soul

So don't be tempted by the shiny apple
Don't you eat of a bitter fruit
Hunger only for a taste of justice
Hunger only for a world of truth
'Cause all that you have is your soul

Well I was a pretty young girl once
I had dreams I had high hopes
I married a man he stole my heart away
He gave his love but what a high price I paid
All that you have is your soul

So don't be tempted by the shiny apple
Don't you eat of a bitter fruit
Hunger only for a taste of justice
Hunger only for a world of truth
'Cause all that you have is your soul

Why was I such a young fool
Thought I'd make history
Making babies was the best I could do
Thought I'd made something that could be mine forever
Found out the hard way one can't possess another
And all that you have is your soul

So don't be tempted by the shiny apple
Don't you eat of a bitter fruit
Hunger only for a taste of justice
Hunger only for a world of truth
'Cause all that you have is your soul

I thought, thought that I could find a way
To beat the system
To make a deal and have no debts to pay
I'd take it all, I’d take it all, I'd run away
Me for myself first class and first rate
But all that you have is your soul

So don't be tempted by the shiny apple
Don't you eat of a bitter fruit
Hunger only for a taste of justice
Hunger only for a world of truth
'Cause all that you have is your soul

Here I am, I'm waiting for a better day
A second chance
A little luck to come my way
A hope to dream, a hope that I can sleep again
And wake in the world with a clear conscience and clean hands
'Cause all that you have is your soul

So don't be tempted by the shiny apple
Don't you eat of a bitter fruit
Hunger only for a taste of justice
Hunger only for a world of truth
'Cause all that you have is your soul

Oh my mama told me
'Cause she say she learned the hard way
She say she wanna spare the children
She say don't give or sell your soul away
'Cause all that you have is your soul

All that you have
All that you have
All that you have
Is your soul

φόρτιση, αποφόρτιση...

συννεφα και λιακάδες...
όπως πάντα...
καλημέρα!

καραντίνα

ποια μουσικη σου τάξανε
και ζώστηκες κατάσαρκα
το θαλασσι της το φουλάρι
στου ύπνου τις αναλαμπες
μετρας τα γράδα ανάποδα
παρακαλας, παλίρροια
να έρθει να σε πάρει

τι ξόρκι έιπε η Μάγισσα
κι έτσι γυμνος ξεκίνησες
για μια υπόσχεση, ψυχης ζητιάνα
και στης Μεσσήνης τα στενα
σου ξέσυρε η άγκυρα
στην οπτασία ξώκοιλες
φωνάζοντάς τηνε, Φάτα Μοργκάνα

πόση φωτια χαράμισες
λες κι ήσουν τζόβενο άγουρο
και νόμισες πως έρωτα θα φκιάξεις
στα ανοιχτα του Γιβραλταρ
σε χαιρετάει ο Ηρακλης
κι ο Πελαγαίος σου γελα
ποια Ατλαντίδα στο βυθο θα ψάξεις;

ποια θάλασσα τη μάτιαξε
κι έφτιαξες χάντρα από γυαλι
μα σού'πεσε ένα βράδυ στη σεντίνα
κι εκει καραβοφάναρο
στα βρώμικα νερα τσαλαβουτας
και μέχρι να φανερωθει
δεν θα σπατσάρει αυτη η καραντίνα...

δεν έχει τραγούδι σήμερα...

πεθύμησα τα θαλασσινα μου

στ'αφιερώνω...

το σωστο λάθος

κι όμως
λίγο έλειψε να με χάσεις
αν δεν ήταν για κείνο το λάθος,
τώρα θα ήμουν στην διάσταση της λήθης
της δικιας μου λήθης
θ'αντιπάλευα όπως τόσοι
τους εξωραϊσμους της απόστασης
της απουσίας
αν δεν ήταν εκείνο το λάθος
να ορίσει μια παραβολικη τροχια
γύρω απ τη σκοτεινη πλευρα του φεγγαριου
να προκαλέσει την επιτάχυνση των συμβάντων
την αποκαθήλωση των συμβόλων
ίσως θα ήταν πια αργα
με τον πλωριο κάβο στα χέρια με πρόλαβε η παλιρροια
είχα αρματωθει με την πανοπλία της απάθειας
όταν με χτύπησε το κύμα στο πρόσωπο
στα δάχτυλα που σφίγγονται να δώσουν το χαστούκι
η ορφάνια του εκτελεστικου αποσπάσματος
αν δεν ήταν για κείνο το λάθος
τώρα οι παραλίες
θά'χαν γεμίσει δελφίνια που εξώκοιλαν
κι ο φάρος στο ακρωτήρι της Ελπίδας
θά'χε ξεμείνει απ το γαλάζιο του το φως
ότι που θ'αναποδογύριζα με το πόδι τον κουβα με το νερο
πάνω στις τελευταίες φωτιες
που'χα ανάψει στο λιμάνι περιμένοντας
κι έμεινε ένα "αχ" μετέωρο
σαν αστροναύτης σε έλλειψη βαρύτητας
και ξαφνικα
απο κείνο το λάθος
ο αναστεναγμος άλλαξε υπόσταση
κι η λήθη
έγινε μνήμη
καθολικη μνήμη
αναδρομικη
κι ένιωσα μέσα μου
το κύτταρο του έρωτα
να πολλαπλασιάζεται εκθετικα
σαν καλοήθης όγκος
από φως
κι απο θάλασσα
απο μουσικη
κι από χρώμα...
κι όμως,
λίγο έλειψε...
ας είναι κείνο το λάθος
κι οι ρίζες οι θαλασσινες της ψυχης μου
που γατζωμένες πεισματικα σ'ότι αγάπησα
δεν μ άφησαν να ξεμακρύνω...

ετούτο είναι άλλο λάθος

όμορφο...

.

"Την 27η Αυγούστου 2009, 30 λεπτά μετά
τα μεσάνυκτα, κοιτάξτε στον
ουρανό.

Ο πλανήτης Αρης θα είναι πολύ
λαμπερός μέσα στον ουρανό
θα είναι το ίδιο μεγάλος όπως
και το φεγγάρι παρόλο που ο
πλανήτης Αρης θα είναι 34,65
εκατομμύρια μίλια μακριά από την
Γή."

το προηγούμενο βράδυ είχες γυρίσει

σου είχα γράψει το "άσπρο χαρτι"

μου απάντησες με το "σιγά μην κλάψω"

"..για μένα" είχες πει

μουσικες...

περίεργη εποχη...

τώρα πάλι αυτο το τραγούδι πέφτει στο σήμερα...

καλο βράδυ!

η αγάπη μου για τα οξύμωρα...

...είναι γνωστη, πια...

αλλα πάλι, και ποια αγάπη μου δεν είναι...
καλο ή κακο δεν ξέρω...
δεν τ'αλλάζω όμως

.