ναυτάκι μου και αυτό από εμένα με όλη την αγάπη μου!
έχω βρεθεί εκεί τρεις φορές μία το καλοκάιρι του 99 άλλη μία δύο τρία τέσσερα; χρόνια πριν από αυτό και μία πέρυσι το Σεπτέμβρη...
αυτή η τελευταία ήταν σαν πρώτη!!!
θυμάμαι πως το κυρίαρχο συναίσθημα που υπέβοσκε αμείωτο κάτω από κάθε άλλο ήταν 'να μην τελιώσει αυτή η διαδρομή ποτέ...' σαν υπάρξεις εκεί με την ψυχή σου, σαν μέρος της φύσης -ασήμαντο, όχι σαν επισκέπτης.. δεν θέλεις να θυμάσαι οτι πρόκειται για τουριστικό δρώμενο, που σε λίγο θα τελειώσει.. σε πονάει αυτή η σκέψη.. και αφήνεις εκεί μέσα κάτι πρωτόλειο από τη ψυχή σου...
έτσι το πίστεψα χωρίς δεύτερη σκέψη (αν και από μή έγκυρη πηγή) οτι ο Παυλίδης εμπνεύστηκε αυτό το κομμάτι μετά από μια επίσκεψή του εκεί.. για μένα ειναι βέβαιο
"θεέ τί να πω! αφήστε με ακόμα λίγο εδώ παρακαλώ...."
(είναι 'καταδύσεις' που καθιστούν την επιφάνεια αβίωτη γαμώτο....)
6 σχόλια:
Ευτυχία να βιώσεις το Ναυάγιο, σαν γεγονός κάποιου παρελθόντος που μερικές φορές νοσταλγείς...
ΑΞΙΖΕΙ:
η στιγμη που καταφθανει η Διασωστική Ομάδα
και η Δύναμη που ακόνισες για να αντέξεις ως τη Στιγμή της Διάσωσης..
και πιο βαθιά θάλασσα από την ΨΥΧΗ που ερωτεύεσαι και σε Παιδεύει
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ......
φιλάκι...... σωσίβια λέμβος....
καλημέρα Κάκια!
μερικες φορες αξίζει να γράφει κανεις μόνο και μόνο για τα "σχόλιά" σου!
τα φιλια μου!!
Δε σε φοβάμαι. Ναύτης είσαι. Ξέρεις πως να επιβιώνεις στα ναυάγια!
http://www.youtube.com/watch?v=r7HX-aq5qbM&feature=related
ναυτάκι μου
και αυτό από εμένα
με όλη την αγάπη μου!
έχω βρεθεί εκεί τρεις φορές
μία το καλοκάιρι του 99
άλλη μία δύο τρία τέσσερα; χρόνια πριν από αυτό
και μία πέρυσι το Σεπτέμβρη...
αυτή η τελευταία ήταν σαν πρώτη!!!
θυμάμαι πως το κυρίαρχο συναίσθημα που υπέβοσκε αμείωτο κάτω από κάθε άλλο ήταν 'να μην τελιώσει αυτή η διαδρομή ποτέ...'
σαν υπάρξεις εκεί με την ψυχή σου, σαν μέρος της φύσης -ασήμαντο, όχι σαν επισκέπτης..
δεν θέλεις να θυμάσαι οτι πρόκειται για τουριστικό δρώμενο, που σε λίγο θα τελειώσει..
σε πονάει αυτή η σκέψη..
και αφήνεις εκεί μέσα κάτι πρωτόλειο από τη ψυχή σου...
έτσι το πίστεψα χωρίς δεύτερη σκέψη (αν και από μή έγκυρη πηγή) οτι ο Παυλίδης εμπνεύστηκε αυτό το κομμάτι μετά από μια επίσκεψή του εκεί.. για μένα ειναι βέβαιο
"θεέ τί να πω!
αφήστε με ακόμα λίγο εδώ παρακαλώ...."
(είναι 'καταδύσεις' που καθιστούν την επιφάνεια αβίωτη γαμώτο....)
Σε ευχαριστώ πολύ για την αφιέρωση!
τα φιλιά μου
εγω με φοβάμαι Γουίκα
δεν θέλω άλλα ναυάγια...
καλο βράδυ!
φλασάκι,
απλα ευχαριστω!
:))
Δημοσίευση σχολίου