το τρίτο φιλι

δεν είχα παιδικούς έρωτες
μεγάλωσα στο περιθώριο της συνείδησης
χωρις όνειρα
ψάχνοντάς τα στις αόρατες λεπτομέρειες
ο έρωτας ήταν ονειρώξεις καλοκαιρινες
ένοχα αγγίγματα
σε ταράτσες
και σε δρομάκια σκιασμένα
απ τις παιδικες αμφιβολίες
δεν είχα συμμετοχη
όταν οι άλλοι έκαναν
εγω κοιτούσα
κι έβλεπα
δεν έχω παιδικα παράσημα
εξόν κι αν τέτοια λογίζονται τα σημάδια
στα πονεμένα γόνατα
στις παλάμες
που αντιστάθηκαν στα πεσίματα
και στα μάτια
που είδαν τα παιδικα είδωλα
ν'απομυθοποιούνται
δεν είχα παιδικα όνειρα
το πρώτο μου φιλι
το πήρα ένα βράδυ Κυριακης
σ'ένα σκοτεινο υπόγειο
πάνω σε λερα σεντόνια
που μύριζαν γλυκερο πατσουλι
και κλεισούρα
και δεν ήμουν εκει
ποτέ δεν ήμουν εκει
ήμουν παντου
διασκορπισμένος αέρας
πάντα αέρας
ώσπου βούτηξα στα νερα ένα βράδυ
μονάχος
(νόμιζα)
δεν είχα όνειρα παιδικα
το δεύτερο φιλι
το πήρα ένα βράδυ που νόμιζα πως βούτηξα μονάχος
κι ήτανε θαλασσινο
μύριζε ιώδιο
και φύκια
φάρμακο
κι έπειτα
σαν ν'άνοιξαν τα μάτια
και τ'αυτια
και ήρθανε τα όνειρα
τα παιδικα
φορώντας σκισμένα πουκάμισα
και λερωμένα παντελονάκια
και τα είδα
πρωινα φαντάσματα
να περπατάνε στις προκυμαίες
και πάλι
ζούσα στο περιθώριο
της αίσθησης
απ τις κατοπινες ερωτικες μου περιπλανήσεις
κι απέκτησα ιστορία
και μνήμη
μεγάλωσα στο περιθώριο
μπαινόβγαινα στην πραγματικότητα
σαν κλέφτης
αναζητώντας
ψάχνοντας
εκει που οι άλλοι πετούσαν τ'άχρηστα
κι έμαθα
να παραμένω στο καρτέρι
μέχρι να έρθει εκείνη η στιγμη
μέχρι να ανοίξει τ'όστρακο
και να φανει το μαργαριτάρι το πολύτιμο
δεν είχα παιδικα όνειρα
κι έτσι
τους κατοπινους έρωτές μου
τους έζησα α-καπέλα
μη μου θυμώνεις
δεν είναι γνώση αυτο το "ξέρω"
συναίσθηση είναι μονάχα
συναίσθηση...

καλημέρα.

Είναι κάτι στιγμές,

σα μικρές πινελιές

ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει,

λείπουν λίγα ακριβά

των χρωμάτων νερά,

για να δώσουν του τόπου τη γνώση.

.