η ανάσα βαθεια
μέσα στα πνευμόνια μου
να καίει
με μια φωτια ατελέσφορη
χωρις εκπνοη
κι αν ανασάνω
θα βγάλω φωτια
χωρις φωνη
οι λέξεις
θα σχηματιστουν με φλόγες
θα κάψουν χείλια
γλώσσα
οισοφάγο
που να μην μπορω να μιλήσω πια
μα κι αν μείνω έτσι
αμίλητος
με έκδηλα τα σημεία της σιωπης
ποιος θα νοιαστει;
ποιος θα τολμήσει;
ποιος θα κολαστει στις φωτιες για χάρη μου;
βαθεια η ανάσα
με μια περίτεχνη φιγούρα
μαζεύει ο χρόνος τα σύνεργα
λεπτοδείκτες
ελατήρια
φώσφορο
στιγμες και στίγματα
δεν έχει εδω θάλασσα να κολυμπήσω
η τελευταία πιστη σειρήνα
απέστρεψε τα μάτια της
νηνεμία...