το σωστο λάθος

κι όμως
λίγο έλειψε να με χάσεις
αν δεν ήταν για κείνο το λάθος,
τώρα θα ήμουν στην διάσταση της λήθης
της δικιας μου λήθης
θ'αντιπάλευα όπως τόσοι
τους εξωραϊσμους της απόστασης
της απουσίας
αν δεν ήταν εκείνο το λάθος
να ορίσει μια παραβολικη τροχια
γύρω απ τη σκοτεινη πλευρα του φεγγαριου
να προκαλέσει την επιτάχυνση των συμβάντων
την αποκαθήλωση των συμβόλων
ίσως θα ήταν πια αργα
με τον πλωριο κάβο στα χέρια με πρόλαβε η παλιρροια
είχα αρματωθει με την πανοπλία της απάθειας
όταν με χτύπησε το κύμα στο πρόσωπο
στα δάχτυλα που σφίγγονται να δώσουν το χαστούκι
η ορφάνια του εκτελεστικου αποσπάσματος
αν δεν ήταν για κείνο το λάθος
τώρα οι παραλίες
θά'χαν γεμίσει δελφίνια που εξώκοιλαν
κι ο φάρος στο ακρωτήρι της Ελπίδας
θά'χε ξεμείνει απ το γαλάζιο του το φως
ότι που θ'αναποδογύριζα με το πόδι τον κουβα με το νερο
πάνω στις τελευταίες φωτιες
που'χα ανάψει στο λιμάνι περιμένοντας
κι έμεινε ένα "αχ" μετέωρο
σαν αστροναύτης σε έλλειψη βαρύτητας
και ξαφνικα
απο κείνο το λάθος
ο αναστεναγμος άλλαξε υπόσταση
κι η λήθη
έγινε μνήμη
καθολικη μνήμη
αναδρομικη
κι ένιωσα μέσα μου
το κύτταρο του έρωτα
να πολλαπλασιάζεται εκθετικα
σαν καλοήθης όγκος
από φως
κι απο θάλασσα
απο μουσικη
κι από χρώμα...
κι όμως,
λίγο έλειψε...
ας είναι κείνο το λάθος
κι οι ρίζες οι θαλασσινες της ψυχης μου
που γατζωμένες πεισματικα σ'ότι αγάπησα
δεν μ άφησαν να ξεμακρύνω...

ετούτο είναι άλλο λάθος

όμορφο...

.