χθες

..:: Ξύλινα Σπαθιά - Τώρα Αρχίζω Και Θυμάμαι ::..

Μια ανατολή σ' έναν κόσμο
που δεν έχει πάψει ποτέ
να γυρίζει στην ίδια τροχιά,
όμως στην άλλη άκρη της γης
κάποιος βλέπει τον ήλιο να πέφτει ξανά...
όπως ξανά ανάβει ο φάρος του κόσμου,
χτυπάει τα φτερά του...
Το φως απ' την χώρα των πάγων
βουτάει στην καρδιά σου
κι υψώνεται πάνω από τη Γη του Πυρός.

Πόσες φορές θα στρίψει αυτή η σφαίρα,
ώσπου ν' αρχίσω πια να σ' εμπιστεύομαι,
ώσπου να πάψω να φοβάμαι...
Μου είχες πει πως θα 'ρθει κάποια μέρα
που ό,τι αντικρίζω θα το ερωτεύομαι...

Τώρα αρχίζω και θυμάμαι...

Η αγάπη πληρώνει κρυφά δολοφόνους,
συχνάζει σε δρόμους χωρίς γυρισμό.
Σ' αγαπώ κι ας μην ξέρω ούτε καν τ' όνομά σου...
Ετοιμάσου σε λίγο να πεις «σε μισώ!»
Είμαι το ένα μισό της σελήνης...
μην κλείνεις, σε λίγο γεμίζει το άλλο μισό.
Η αγάπη γεμίζει ξανά τα ποτήρια,
ρωτάει ποιος διψάει, ψιθυρίζεις «εγώ!»

Πόσες φορές θα στρίψει αυτή η σφαίρα,
ώσπου ν' αρχίσω πια να σ' εμπιστεύομαι,
ώσπου να πάψω να φοβάμαι...
Μου είχες πει πως θα 'ρθει κάποια μέρα
που ό,τι αντικρίζω θα το ερωτεύομαι...

Τώρα αρχίζω και θυμάμαι...

Πόσες φορές θα στρίψει αυτή η σφαίρα,
ώσπου ν' αρχίσω πια να σ' εμπιστεύομαι,
ώσπου να πάψω να φοβάμαι...
Μου είχες πει πως θα 'ρθει κάποια μέρα
που ό,τι αντικρίζω θα το ερωτεύομαι...
Τώρα αρχίζω και θυμάμαι...

θα ήταν άπλα άλλο ένα τραγούδι

αν δεν το τραγουδούσες μ αυτο τον τρόπο σου

δίπλα στ αυτι μου

θυμάσαι;

 καλημέρα!
 και κράτα τα ποτήρια γεμάτα...!

.