δεκατρεις φωτιες...

Κι από τον ύπνο σου θα βγεις
Θ ακολουθήσεις το τραγούδι της ψυχής μου
Σ ένα άλλο όνειρο θα μπεις
Αυτό που διάλεξε ο νοτιάς και το κορμί μου

καλημέρα

Έλα λοιπόν και μην ντραπείς,
μα σε παρακαλώ μονάχα.
Πες ότι θες όμως μην πεις,
πως μ έχεις αγαπήσει τάχα

καλησπέρα...

δεν είναι τίποτε,
απλα παίρνω φόρα... :ο)

καράβι στον τοίχο

Έτσι ήταν πάντα ουρανέ μου κι έτσι θα 'ναι
στο χώμα οι ρίζες στα τυφλά θα προχωράνε
ότι δε λέγεται το νου θα βασανίζει
και όποιος καίγεται τη νύχτα θα φωτίζει...

καλημέρα καραβάκι μου!

το παραμέλησα το καράβι
θα ανακάμψω όμως
αυτο αφιερωμένο

she...

λιμάνι

Ησυχία στο μουσικο καράβι...
Σαν την ηρεμία πριν την θαλασσοταραχη, θά 'λεγε κάποιος.
Και δίκιο θά 'χε.
Το μουσικο καράβι, ταξιδεμένο στις ψυχες, βρήκε ένα μικρο αραξοβόλι.
Όχι του μονίμου, μα για να μπαλώνει τα πανια και να κερνάει το πλήρωμα που και που.
Που; Μα πού αλλου;
Στον Πειραια.
Στο παλιο λιμάνι της Ζέας.

Ναι, κάπου εκει και για μιά, δυό φορες το μήνα, το μουσικο καράβι θα παίζει τις μουσικες του για όσους αγαπάνε την όμορφη, ζωοδότρα μουσικη, που γεννάει τους αέρηδες που φουσκώνουνε τα πανιά του.

Περισσότερα στις επόμενες αναρτήσεις...

(καλο μήνα και...
όχι δεν είναι πρωταπριλιάτικο αστείο...)

Immortel

είδα πάλι έπειτα από καιρο
την εκπληκτικη (για τους fans)
ταινία του Enki Bilal, Immortel
από εκει είναι τα δύο αυτα
τραγούδια :)

ένεκα...

κι αν βυθίζεται το πλοίο
δεν σου φώναξα αντίο
κι αν η βάρκα μου μπατάρει
και με φάνε όλο οι γλάροι
δεν πάρεις πια χαμπάρι
γιατι η αγάπη που μας δένει
ένεκα πού 'ναι βρεγμένη
δώστης μια να τη βουλιάξεις
κι αν βουλιάξει μην τρομάξεις
μ' αν τρομάξεις σου το λέω
μη μου πεις μετα πως φταίω
θα βουτήξω να τη πιάσω
κι αν ως το βυθο θα φτάσω
τι πώς θά 'ρθεις εδω κάτω;
χα! το Αιγαίο άσπρο πάτο!!!

μπορούσα ν' ακούσω

θα μπορούσα ν' ακούσω
ακόμη κι αν δεν συλλαβίσεις όνομα
ακόμη κι αν δεν βγει άλλος ήχος απ το σώμα σου
εκτος από κείνη τη ματιά
με τις θαλασσιες κορδέλλες
και τις εσπερινες εκκλήσεις
κι εκείνη
θα μπορούσα να την ακούσω
ακόμη και τυφλος

καλο μήνα!

Ξέρω χίλιους τρόπου να σωθώ
Μα κανένας τους δεν μου ταιριάζει...

Ώριμος (τουλάχιστον...)

Ηλικία του ωρίμου,
αχ αυτοκαταστροφή μου
μισοβραχυκυκλωμένη
στη βολή σου στοιχειωμένη

ένα ευχαριστω στον Ανώνυμο ψευτόμαγκα

που μου το θύμισε... ;)

χίλια ποτάμια...

Αιώνες τρέχω να προλάβω 

να τον πετύχω στο φτερο

τον έρωτα τον εργολάβο 

καμένη γη όπου πατω

αυτο το "πάντα"

για όλα τα "πάντα" που δεν προλάβαμε να τραγουδήσουμε
κι όλα κείνα που δεν ξεστομίσαμε
παρακαταθήκη γι κείνα που θα έρθουν!
:)

δρόμοι παλιοι, αλλα ακόμη ανοιχτοι!

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες.

καλημέρα!

δυο γυναίκες....

η πρώτη Μνημιακή
η δεύτερη σαν ζωντανος καταρράκτης...

Εδώ κοντά σου, χρόνια ασάλευτος να μένω
ως να μου γίνεις Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα

Απόψε πότισα τις ρίζες που ονειρεύτηκες
Και τους καρπούς που εγκυμονούσε η τροχιά σου

βουνα και κάστρα

για καλο Σαββατοκύριακο!
θ' ακολουθήσουν κι άλλα... :ο)

κι είναι και συχνα...

που τραγουδάω
για την ζωη
και μια μάγισσα
ίδιο
κι άλλο
κι απαράλλαχτο
το παράπονο
και τ' όνειρο
κι ο δρόμος
κι ό,τι ξαναβρίσκω
πάλι στην ίδια
κι απαράλλαχτη πορεία
με βγάνει...

δεν υπάρχεις (;)

κι όμως υπάρχεις
αλλιως δεν θα έγραφα για σένα

καλημέρα μ' ένα σπάνιο

"και στοιχειωμένη από τα χείλια σου σφυρίχτρα..."

περίεργες μέρες...

με jazz διάθεση

είναι κάποια κομμάτια
που με κάνουν να νιώθω όμορφα... :)

τράπουλα

τώρα θα μου πείτε,
είναι αυτο τραγούδι για καλη χρονια;
ε αυτο με κλώτσησε, τι να κάνω;
τα φιλια μου σε όλους!