κι αν βυθίζεται το πλοίο
δεν σου φώναξα αντίο
κι αν η βάρκα μου μπατάρει
και με φάνε όλο οι γλάροι
δεν πάρεις πια χαμπάρι
γιατι η αγάπη που μας δένει
ένεκα πού 'ναι βρεγμένη
δώστης μια να τη βουλιάξεις
κι αν βουλιάξει μην τρομάξεις
μ' αν τρομάξεις σου το λέω
μη μου πεις μετα πως φταίω
θα βουτήξω να τη πιάσω
κι αν ως το βυθο θα φτάσω
τι πώς θά 'ρθεις εδω κάτω;
χα! το Αιγαίο άσπρο πάτο!!!
θα μπορούσα ν' ακούσω
ακόμη κι αν δεν συλλαβίσεις όνομα
ακόμη κι αν δεν βγει άλλος ήχος απ το σώμα σου
εκτος από κείνη τη ματιά
με τις θαλασσιες κορδέλλες
και τις εσπερινες εκκλήσεις
κι εκείνη
θα μπορούσα να την ακούσω
ακόμη και τυφλος