Ώριμος (τουλάχιστον...)

Ηλικία του ωρίμου,
αχ αυτοκαταστροφή μου
μισοβραχυκυκλωμένη
στη βολή σου στοιχειωμένη

ένα ευχαριστω στον Ανώνυμο ψευτόμαγκα

που μου το θύμισε... ;)

χίλια ποτάμια...

Αιώνες τρέχω να προλάβω 

να τον πετύχω στο φτερο

τον έρωτα τον εργολάβο 

καμένη γη όπου πατω

αυτο το "πάντα"

για όλα τα "πάντα" που δεν προλάβαμε να τραγουδήσουμε
κι όλα κείνα που δεν ξεστομίσαμε
παρακαταθήκη γι κείνα που θα έρθουν!
:)

δρόμοι παλιοι, αλλα ακόμη ανοιχτοι!

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες.

καλημέρα!

δυο γυναίκες....

η πρώτη Μνημιακή
η δεύτερη σαν ζωντανος καταρράκτης...

Εδώ κοντά σου, χρόνια ασάλευτος να μένω
ως να μου γίνεις Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα

Απόψε πότισα τις ρίζες που ονειρεύτηκες
Και τους καρπούς που εγκυμονούσε η τροχιά σου

βουνα και κάστρα

για καλο Σαββατοκύριακο!
θ' ακολουθήσουν κι άλλα... :ο)

κι είναι και συχνα...

που τραγουδάω
για την ζωη
και μια μάγισσα
ίδιο
κι άλλο
κι απαράλλαχτο
το παράπονο
και τ' όνειρο
κι ο δρόμος
κι ό,τι ξαναβρίσκω
πάλι στην ίδια
κι απαράλλαχτη πορεία
με βγάνει...

δεν υπάρχεις (;)

κι όμως υπάρχεις
αλλιως δεν θα έγραφα για σένα

καλημέρα μ' ένα σπάνιο

"και στοιχειωμένη από τα χείλια σου σφυρίχτρα..."

περίεργες μέρες...