καληνύχτα, καλη νύχτα, νύχτα... καληνύχτα μου!

καληνύχτα

my lover, my refuge...

χειμώνα ανθος, κι άνοιξης πρωτοβρόχι...

"Φθινόπωρο στον έρωτα απόψε ανατέλλει
αρισμαρί και μέλι μύρισαν τα βουνά
κι εγώ κοιτάζω σιωπηλός το χώμα το βρεγμένο
σαν κάρβουνο αναμμένο η ομορφιά πονά

Φιλί γυρεύω του ουρανού κι αυτός μου δίνει στάχτη
μα απ΄ της καρδιάς τ΄ αδράχτι σαν θέλω να κοπείς
Σαλεύουν τα πορτόφυλλα κι η κλειδωνιά γυρίζει
Αέρας μου σφυρίζει . Αν έρθεις μην αργείς

Γδύσου κι από τα μάτια μου πάρε νερό και πλύσου
ο χωρισμός θυμήσου είναι χειμωνανθός.
Τη λύπη την κατοίκησα σε νύχτα και σε μέρα.
Σ΄ αφήνω στον αέρα για να σε βρω στο φως

Η αγάπη φόβους και όνειρα δειπνά προτού ραγίσει
Στου πόνου το ξωκκλήσι αγιάζει η ερημιά
Κι εγώ μια θλίψη που ζητώ για να με σημαδέψει
το φως πριν βασιλέψει ,θα σ' αρνηθώ ξανά

Γδύσου κι από τα μάτια μου πάρε νερό και πλύσου
ο χωρισμός θυμήσου είναι χειμωνανθός
Τη λύπη την κατοίκησα σε νύχτα και σε μέρα
Σ΄ αφήνω στον αέρα για να σε βρω στο φως »

Μόχα

Κατηφορίζαμε τις θάλασσες παρέα
και τα νησιά μας χαιρετούσαν μεθυσμένα
Μας τραγουδούσανε πουλιά παραδεισένια
ήταν ωραία η ζωή, ήταν ωραία...

Μα ξεχαστήκαμε και βγήκαμε απ' το χάρτη
και άρχισε η νύχτα πάλι νύχτα να ζητάει
Κάποιον να πάρει αγκαλιά, να του μιλάει
τον πιο μικρό, τον πιο αθώο ναύτη...

Μόχα ο τρελός, Μόχα ο σοφός, Μόχα ο πνιγμένος
Μόχα, αυτός που όσο και αν πιεί πια δε μεθάει
Μες το λιμάνι τριγυρνάει μαγεμένος
Μόχα, αυτός που όλο τα κύματα κοιτάει...

Μόχα ο τρελός, ο σοφός, ο τελειωμένος
Μόχα, αυτός που τον ξεχώρισε η μοίρα
Τρέχει απ' τα μάτια του η σκουριά και η αλμύρα
Μόχα, αυτός που τραγουδάει ευτυχισμένος...

Ξέρω τα κύματα μια μέρα αυτά τα βράχια
θα τα διαλύσουν, θα τα κάνουν όλα σκόνη
Θα 'ρχεται 'κείνο το κορίτσι να ξαπλώνει
πάνω στην άμμο και να τραγουδάει τάχα...

Ότι θα έρθω από μακριά και 'γώ σε λίγο,
ότι θα μείνουμε εκεί μαζί για πάντα
Αντίο θάλασσες και κύματα σαράντα,
θα λέω ψέματα πως δε θα ξαναφύγω...

Έρχεται ο Μόχα ο τρελός πάλι χαμένος,
κοιτάει τις άγκυρες και όλο φωνάζει "βίρα!"
Μέσ' στο λιμάνι τριγυρνάνει μαγεμένος
Μόχα, η σκουριά η σκουριά και η αλμύρα...

άκληρος ναύτης
στα λιμάνια μεθυσμένος
δεν είν' αθώος
κι ούτε μικρος
της νύχτας κατασκεύασμα
σε μπίγα κρεμασμένος
να τόνε σέρνει ο άνεμος
μια πίσω
μια εμπρος...

σ'ευχαριστω!

ξέρεις, για το τραγούδι αυτο

που εσυ μου τό'μαθες

και που τόσο πολυ αγαπώ!

every day, all days

τι αγαπημένη φωνη!
αφιερωμένο σε όλους
είθε να υπάρχουν πάντα τέτοιοι στρατιώτες!

can you read it?

έχω...

αδυναμίες...
αφιερωμένο!

ρητορικα ερωτήματα...

χωρις λόγια!

ο χορος

rocking and walking...

αλλαγη πλεύσης....

ας ακούσουμε λίγο... χμ...
δεν περιγράφω, απλα ας κολυμπήσουμε... ;)


λόγω βροχης...





για άλλους λόγους...





just because the times are wet
and the mood needs to be well fed!
καλο βράδυ!

νιώσε με για να σε νιώσω

κι ας πονας,

είν' πανάκριβο στο λέω ν' αγαπάς!

μεταξυ άλλων

μα τι λέει ο άτομος;

Καλημέρα!
;)

indeed!

true story!

προς anonymous

αγαπητή(οι) ανώνυμη(οι)

δυστυχως, αφου επιλέγεις την ανωνυμία, δεν μπορω να σου απαντήσω όπως θέλω χωρις να σου δώσω βήμα

κι αυτο δεν πρόκειται να το κάνω :)

μπορεις λοιπον να πάρεις τα άψογα ετυμολογικα και συντακτικα σχόλια και παραληρήματά σου και να υπάγεις σε άλλες παραλίες

φεύγοντας, πάρε και τα "ενθύμιά" σου

υ.γ. φιλικη πρόταση: μην προσπαθεις να ερμηνεύσεις ό,τι δεν κατανοείς και δεν γνωρίζεις...

ίσως να είναι κι ο καιρος...

αν είχες την ευλογία
να το ακούσεις ζωντανα,
ντουέτο κι απ τους δύο,
τότε το λιγότερο είναι
ν' ανατριχιάζεις κάθε φορα...

υ.γ. δεν θέλω σχόλια για την ηλικία μου... :)

smile! :)

"όσα παίρνει ο αήρ"

πέρα εις χώραν δυτικήν

επέλθετο μια μέρα

κρίσις οικογενειακή

και επαρκής φοβέρα

καθότι μια κακομαθης

κοκκινομάλα νέα

(όχι δεν ήτανε ξανθια

μα παρομοίως ωραία)

κακοηθώς τον έπρηζε

τον τρελλαμένο άντρα

κι ευρέως ήτο πια γνωστόν

πως ήτανε γαλιάντρα

ώσπου μεσούσης μιας νυχτός

ναι, σίγουρα το είδα,

ήτο σαν να του έπεσε

στο κράνος κεραμύδα

του άνοιξαν οι οφθαλμοί

βιαίως δύο πήχες

και εκ του έκπαγλου θυμού

του άσπρισαν κι οι τρίχες

και πήρε δρόμον κι άφησε

και μάζεψε δυο ρούχα

και είπεν (ενδομύχως του)

"ίσα μωρή μπουρούχα,

που θ'αποθάνω εγω για σε,

και θα με φάει ο σκώληξ"

κι ο έρως του εξέπνευσε

ως νάτανε πομφώληξ!

η νέα το οσμίστηκε

την βρήκε παραζάλη

κι εσυλογίσθει σιωπηρώς:

"λες να μείνω μπουκάλι?

και που θα βρω άντραν λαμπρόν

να μ έχει στα μετάξια

να με πηγαίνει θέατρον

με τέτριππα αμάξια?

να με φιλά, να με φυλά

να με αγαπά εξόχως?

να συγχωρει και να ξεχνα

άπαξ και διαδόχως?
άντρα ωραίον σεβνταλη
με χάρες άλλες τόσες,
αχχχ! θα μου φύγει
θα μου τον φαν, 
οι άπλησται οι γκιόσσες!"

και επειγόντως έδραμε

μπας και τονε προλάβει

να πέσει ως και γονυπετής

συγγχώρεση να λάβει

και γοερώς κλαυθημερόν

τον πρόφτασε στην θύρα

φορούσα μαύρον φόρεμα

με ύφος "κακομοίρα"

με ερυθρούς τους οφθαλμούς

(η άποψη ποικίλει)

κι ο άνδρας απερχόμενος

της έδωσε μαντήλι

της είπε πως θα μεταβεί

σε επαρχίαν άλλη

και ότι δεν τον αφορά

που πήγε μ άλλον άντρα

εφόσον ανσκαρδαμυκτί

ήτανε μια γαλιάντρα

στους τεθνεώντες της λυγμούς

και στην αλαζονία

μα και στα μάτια της τα μπλε

έβαλε μια τελεία.

και όσον και να στέναζε

και να εκλιπαρούσε

χαμογελούσε άνιδρος

κι ευθέως προχωρούσε

και τελευθέντων των λυγμών

ληχθέντων των δακρύων

ευθέως τον ερώτησεν

"θα μείνω εις το κρύον?"

κι εκείνος το περίμενε

με περισσήν λαχτάρα!

και ευθαρσώς απήντησε:

"ειλικρινώς αγαπητή,

δεν δίνω μιάν δεκάρα!!!"

γιατι το γέλιο, είναι θεραπευτικα αφροδισιακο!
αυτο το περίεργο γράφτηκε πριν ενάμιση χρόνο περίπου
προσπαθώντας να ξορκίσω κάτι δύσκολες μέρες
αποφάσισα να το δημοσιεύσω μια και δει δη χαμόγελου συνεπιβάται!
δυστυχως η τελευταία σκηνη της ταινίας
δεν υπάρχει ολόκληρη για embed αλλα και τόση καλη είναι... :)

mutual

ίσως η καλύτερη εκτέλεση
του συγκεκριμένου κομματιου